Bløf - De weg is geplaveid

De Roma, 8 april 2017

Muziek reist moeilijk heen en weer tussen België en Nederland; dat is al sinds mensenheugenis zo. En toch willen ze het allemaal. Jett Rebel is hier al vaak gepasseerd, Racoon doet bij elke nieuwe plaat promo om het ondenkbare te forceren en sinds een paar jaar heeft BLØF de Vlaamse fans beloofd om ieder jaar minstens één keer te passeren. Tot nu toe houden ze zich mooi aan de afspraak met deze keer een passage in De Roma. 

Die Roma was niet volgepropt, maar wel aardig gevuld en grofweg halfhalf verdeeld tussen Vlamingen en Nederlanders. Paskal Jakobsen wist die Vlaamse fans te melden dat ze bij een nieuw label getekend hadden en dat Sony Music Belgium hen beloofd had om de tanden in Vlaanderen te zetten. Ook waren ze, voor het eerst in de nu al vijfentwintigjarige carrière, opgenomen in de playlist van Radio 2 met nieuwe single Wereld Van Verschil, een samenwerking met Typhoon.

Het zijn kleine stapjes, maar het zijn wel stapjes vooruit. Die nieuwe single komt uit het twaalfde album ‘AAN’ dat pas ergens halverwege mei uitgebracht wordt, maar in de weken voorafgaand aan de release druppelgewijs uitgebracht wordt in de vorm van verschillende ep’s. Goede marketing, heet dat.

Dat nieuwe werk zat was ook vanavond al goed vertegenwoordigd in de setlist. Het openingsnummer Zachtjes Zingen maakte meteen duidelijk waarom Vlamingen soms bij BLØF uitkomen: er is gewoon geen equivalent in Vlaanderen. Wie BLØF wil beschrijven, moet al verschillende andere bands en artiesten bij elkaar gaan voegen. Zie het als een kruising van De Mens met Clouseau met toefjes Elbow en Talk Talk. Het openingsnummer leunde aan bij Any Day Now, uit de beginperiode van Elbow.

Naar Talk Talk verwezen ze dan weer het meest in het middenstuk van De Mooiste Verliezers, een nummer dat zachtjes begon, een heviger middenstuk kende en dan weer even rustig de tijd nam om uit te meanderen. Ook op plaat klokt het af op een stevige zeven minuten. Ook voor hen een uitzondering, maar de nummers gaan wel vaker richting vijf minuten dan drieënhalf.

Meezingers zitten er in een concert van BLØF ook voldoende. Nummers als Klaar Voor, Hier, Later Als Ik Groter Ben of Aanzoek Zonder Ringen zijn geschreven op maat van arena’s en een kabbelend Dansen Aan Zee is gemaakt om mee te zingen, wat iedereen dan ook deed.

De jongens van BLØF zijn van het soort die willen blijven geloven in een betere wereld. Voor Ego werd ingezet, zei Paskal dat ego’s in de wereld van vandaag angstaanjagende dingen aanrichten en dat we maar best gewoon zo veel mogelijk van elkaar houden. En dat klinkt dezer dagen allesbehalve melig. En hoewel nieuwe single Wereld Van Verschil een schaamteloos optimistisch popnummer is, is het ook onweerstaanbaar aanstekelijk en klinkt het precies als datgene dat de wereld vandaag nodig heeft.

BLØF sluit hun set sinds een paar jaar ook bijna zonder uitzondering af met Iedereen Is Van De Wereld, een nummer dat steevast uitmondt in het minutenlang scanderen van “Iedereen is van de wereld / en de wereld is van iedereen” en dat doet toch ook nog elke keer iets, vooral sinds Thé Lau er niet meer is. Over Thé Lau zelf heeft BLØF – ze waren goeie vrienden – nu ook een nummer geschreven. Toen we het zinnetje “Daarom hef ik nu het glas / op wie wij waren / wie jij was”, ontwaarden in Als Je Weggaat kregen we even een krop in de keel.

Het mooiste van de avond was nog om te zien hoeveel plezier BLØF zelf aan het optreden beleefde. Ze moeten nog vechten voor elke nieuwe, Vlaamse toeschouwer, een strijd die ze in Nederland, waar ze in de Ahoys en Ziggo Domes van deze wereld spelen, al lang geleverd hebben en stiekem leken ze te genieten van die strijd.

En net als wij blijven zij geloven: ooit zal het lukken. De weg in Vlaanderen is geplaveid, nu nog zorgen dat hij ook bewandeld wordt.