Boomtown 2017 - Gruppo Di Pawlowski, LA Jungle: mad men

Gent, 18 juli 2017 - 22 juli 2017

p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font-kerning: none} Terwijl op de Kouter Amongster en Robbing Millions het al dan niet mooie weer kwamen maken, doken wij een donkere Handelsbeurs in. Die werd bestormd door twee noiserock-bands van eigen kweek: een vaste waarde en een nieuwkomer.

Gruppo Di Pawlowski speelde in 2014 al eens ten dans in de ondertussen ter ziele gegane ‘club’ van Boomtown. Wij herinneren ons levendig hoe Pawlowski doodleuk met een stuk glas in zijn eigen wang ging snijden. Daags nadien stond hij in de zaal met Flat Earth Society op ’t podium, opgelapt. Dit jaar bleef het bij muzikale gekkigheid. Gruppo Di Pawlowski deelde aan een hoog tempo mokerslagen uit, slechts onderbroken door Mauro’s mad man rants.

Onder de overige mad men herkenden we onder meer Pascal Deweze en Sjoerd Bruil van Deweze’s soloproject dat een dag eerder indruk had gemaakt op Trefpunt Festival. En Jeroen Stevens, die zijn marimba van bij DAAU achterwege had gelaten om koeltjes maar trefzeker België’s meest eigenzinnige riffs van ketels te voorzien. Verder Ben Younes Zahnoun (bas) die samen met Bruil die riffs verzorgde en tenslotte de hels schreeuwende leadgitaar van Elko Blijweert.

Pawlowski zelf dirigeerde, acteerde en paradeerde op zijn ongrijpbare, nonchalante wijze. Het kleine uur was snel om en de set deed al even ongrijpbaar aan. Niet dat er iets aan de muziek schortte, die was chaotisch maar solide, zoals van een Gruppo-show te verwachten valt. Op oproepen tot publieksparticipatie zaten we al evenmin te wachten. De jongens leken gewoon een beetje voor zichzelf te spelen. Gelukkig was dat ook al heerlijk om te horen.

Het duo La Jungle kent momenteel kleine hype. De succesformule: een drummer met losse polsen, een hyperkinetische gitarist en twee Line 6 DL4’s. Voor de leken: gigantische, groene delay-pedalen die ook als looper dienen. Aan die loops werd laagje na laagje toegevoegd, zoals in  techno gemeenplaats is. Of ze verdubbelden of halveerden in snelheid en toonhoogte, steeds met goedkeurende kreetjes uit het publiek tot gevolg.

Die aanpak werd afgewisseld met noisy uitbarstingen à la Lightning Bolt. Ook de explosieve energie delen beide bands. Wat La Jungle muzikaal doet is vaak wel een stuk braver en voorspelbaarder. De Monsenaars wisten ons steeds net op tijd te verbazen met een fris idee of een nieuwe adrenaline-injectie, maar om ons een plaat te verkopen mochten er gerust nog meer hoeken van wat ze juist spelen. Dat gezegd zijnde: de act staat als een huis, en dat hun noise-kraut-techno aanslaat bewees een enthousiaste Handelsbeurs.