Eclipse - Zweedse maaltijd

Turock, 18 november 2025

Zweden nam het podium van Turock in Essen over om ons de plaatselijke delicatessen voor te schotelen. Als voorgerecht was er een mooie blend van oldskool rock met meezingbare refreinen, overgoten met een een stevige laag catchy tunes. Het hoofdgerecht was een bord gevuld met melodische rock in een energiek jasje, geserveerd in een springerige show. 

Met de nodige trek begonnen we aan Andy And The Rockets, een jonge band die vooral door exposure op de Zweedse radio in eigen land veel succes kent. Wat de band vooral interessant maakte, was de communicatie met het publiek. Geen grootheidswaanzin, maar de nodige aandacht voor de koppies die stonden mee te deinen. Muzikaal was het niet al te spectaculair en zangtechnisch niet echt uitdagend, maar dat stoorde eigenlijk helemaal niet. Dit was gewoon lekkere muziek met vooral snel herkenbare deuntjes om meteen in de stemming te komen.

Hoewel de grote honger al ietwat gestild was, was er nog steeds ruimte voor een flinke schotel Eclipse. In de Zweedse hardrockscene staat deze band hoog bovenaan en ook hier zorgde dat voor een goed gevulde zaal. Met Roses On Your Grave was de eerste hap direct een stevig mondje vol. De uptempo gitaarriff knalde door je hoofd, gevolgd door de krachtige stem van Erik Mårtensson, die zowel de hoogte aan durfde als ook een stevige brul eraan toevoegde. De tweede hap zorgde voor een frisse smaak. All I Want van het vorig jaar uitgebrachte album was iets kalmer, maar daarmee ging eigenlijk slechts een snuifje energie verloren. 

Zelf zonder vaste drummer Philip Crusner wist de band er een uitstekende show van te maken. De man had een pauze van de band genomen en Hardcore Superstar-drummer Magnus Andreasson werd tijdelijk ingelijfd. En die deed het uitstekend. Zweedse bands staan er om bekend elkaar steeds te steunen. Of dat nu in een samenwerking is of gewoon voor een invalklus. 

Het was niet alleen rauwe rock-'n-roll die we te horen kregen Hurt accentueerde in de prachtige rustige uitvoering de donkere en pijnlijke tekst. Na dit rustige moment schreeuwde Mårtensson ons terug bij de les voor Blood Enemies. Voor High Road nam bassist Victor Crusner de microfoon over, hetgeen met zijn bariton voor een welkome afwisseling zorgde. 

De set omvatte songs uit zeven van hun albums. Er ging dan ook niemand ontevreden naar huis.