Finale Humo's Rock Rally - Op een mooie lentedag...

Ancienne Belgique, 22 april 2018

De moeder aller muziekwedstrijden had één van de mooiste lentedagen van het jaar uitgekozen om de finale te organiseren. Plichtsbewust als we zijn, sloten we ons desondanks een hele namiddag op in de donkere AB om de toekomst van de Vlaamse rockmuziek te ontdekken.

 

Danny Blue and The Old Socks mocht de spits afbijten met heerlijk vrolijke en springerige pop. Muzikaal absoluut niet vernieuwend en weinig risicovol, maar wel goed voor een kwartier dikke fun. Met de eerste song hebben ze een hit in wording vast. De rest was qua niveau merkelijk minder, maar dit ging toch binnen als zoete broodjes. Ongetwijfeld vind je dit binnenkort ergens op een festival bij jou in de buurt.

 

Minder logisch maar toch op een bijzondere manier intrigerend was Ugly Weirdo. De stem van zanger Sigi Willems, in combinatie met de pompende bas en dartele gitaar, schepte een bijzondere sfeer die ons een kwartier wist te boeien. De sound hebben ze dus al; van de songs zijn we tot op heden iets minder van overtuigd. En dan kan een kwartier lang duren. Maar wat niet is...

 

Dan hebben we het meer voor het intrigerende geluid van Monskopoli, de band rond Janne Vanneste. De stem van Vanneste was één van de beste die we vandaag te horen kregen en de band kweet zich uitstekend van haar taak en stelde zich volledig in dienst daarvan.

 

Dat je niet per se de meest opwindende muziek hoeft te maken om aan te slaan, bewezen The Galicos met overtuiging. Internationaal konden we de link leggen met The War On Drugs en Bruce Springsteen, terwijl we in eigen land parallellen konden trekken met Douglas Firs en Mad About Mountains. Toevallig allemaal muziekjes waar wij het warm van krijgen. Oude muziek door jonge zielen. Degelijk, interessant en opwindend.

 

“Lianne La Havas en Tracy Chapman hebben er een Vlaams zusje bij.” Zo kondigde gastvrouw Ayco Duyster EMY aan. De nagel op de kop, als je het ons vraagt. De soulvolle stem van Emy Kabore blendt perfect met haar warme gitaarbegeleiding en mikt recht en succesvol op je hart. De ontwapenende en oprechte reactie, toen de lichtman haar het publiek liet zien, leverde haar bovendien bonuspunten op.

 

Hoe lieflijk en charmant EMY ook was. Tegenover de guts van Josefien Deloof was ze niet opgewassen. Wij waren fan van de assertiviteit en présence van Deloof. Neem daarbij nog een geöliede band, een dijk van een soulstem en songs die zo op de radio kunnen en je weet hoe laat het is. Ze was bovendien de eerste die tijdens de finale de zaal muisstil kreeg.

 

Budget Trash was dan weer de band waarvan wij ons afvroegen hoe die in de finale verzeild was geraakt. De vergankelijke rock kwam niet verder dan ons kortetermijngeheugen en we vroegen ons bovendien af of de jury er geen spijt van had dat ze deze band het voordeel van de twijfel gaf.

 

Lagüna zorgde gelukkig voor een perfect tegengewicht. Dit was van een strakheid en stevigheid waar menige band enkel kan van dromen. We zagen een afgemeten ritmesectie, een meer dan goede zanger, die zijn plaats kende, en twee gitaristen die de melodie en begeleiding perfect wisten af te meten. Een bom durven we zoiets noemen.

 

Ook de moeite was Watchoutforthegiants. Degelijke songs en een puike rocksound, maar of het goed genoeg zal zijn, durven wij te betwijfelen. Twee jaar na hun halve finaleplaats zal het deze keer waarschijnlijk bij een finaleplaats blijven. O ja, dat de drummer Fender heet, was een grappige voetnoot.

 

Dé mokerslag van deze finale kwam van Diane Grace. Of dit positief dan wel negatief geïnterpreteerd moet worden, daar zijn we nog niet helemaal uit. We zagen in willekeurige volgorde: monsterachtige bikinimodellen, een onderdanige dwerg, dominante meesteressen, rondvliegend schaamhaar (we kid you NOT!) en een van Mauromasker voorziene jachthoornspeler (Mauro zelf?). Frontman Mauro Bentein zag er daarentegen erg “normaal” uit. De songs? Geen idee! De sound? Loeihard! En wij? In de war!

 

De immer wijsheden spuiende Bert C van Muziekclub N9 vertelde na afloop dat hoe minder laptops op het podium, hoe groter de kans op winst. Al zijn er volgens hem ook uitzonderingen die de regel bevestigen. Wij zagen Monkopolski, The Calicos, EMY, Josefien Deloof, Budget Trash, Lagüna, watchoutforthegiants en Diane Grace volledig analoog optreden. Veel kanshebbers dus. U doet er maar uw voordeel mee. Het is nu in handen van de jury