Glitterpaard - De stal ontgroeid

Troubleyn, 20 september 2025

Nee, we laten ons niet vangen aan een overdaad aan paardenmetaforen. Dat zou te gemakkelijk zijn, maar glitteren deed het wel degelijk, daar in Troubleyn.

 

De Roma wordt aangepakt. Dat wil zeggen: het parket van de parterre wordt vernieuwd en dus vonden de programmatoren even onderdak in Troubleyn, even verderop, waar het gezellig druk was en de rook van het podium al tot in de inkomhal hing, toen wij er arriveerden. Het concert van Glitterpaard was dan ook helemaal uitverkocht, tot groot jolijt van de band, die het publiek daarvoor meermaals bedankte. In die mate dat mede-frontman Philip Bosschaerts zelfs even de kluts kwijt was.

Met een volledig zilveren backdrop (nee, het was geen aluminiumfolie), kerstlichtjes rondom microfoonstandaards en de kickdrum en het flitsende pak van toetseniste en backingzangeres Sarah Pepels (die na het concert nog een paardenkop over het hoofd trok) deed de band de eigen naam al meteen eer aan. Maar het zou in de eerste plaats glitteren doorheen de boxen, wanneer de set doorheen de zaal golfde.

Want zo leek de set wel opgebouwd: in golven. Er werd heel sober begonnen met het toepasselijk getitelde Underdressed om daarna op te bouwen met Make Me Mine naar een eerste absoluut hoogtepunt Black Page, dat eigenlijk gewoon te kort was (hetgeen vooral als een compliment moet gezien worden). Dat laatste nummer barstte al meteen los met Bosschaerts die door de gitaarmicrofoon schreeuwde en die andere frontman Johan Verckist die het nummer vooruit stuwde. Intussen was ook al duidelijk geworden dat het voortouw vaak werd doorgegeven, waardoor een bijzondere dynamiek ontstond. En de stemmen, die niet aan zet waren, werden er in laagjes overheen gelegd en droegen zo bij tot het geheel.

De afwisseling zacht-hard zou een op en neer deinende constante worden in dit optreden, die soms het geheel enigszins leek te ondergraven, maar tegelijk de toeschouwers op de tippen van de tenen hield. Want voor Big Fun werd weliswaar gas teruggenomen om dan met een weergaloos, drone-getint Ask Around weer stevig uit te halen. De drop net voor de solo maakte het helemaal af. Nog zo'n climax werd bereikt met het rockende met drumcomputer ingezette Mythomania, dat werd voorafgegaan door “oudje” Turnstile, door Verckist aan zijn moeder en zus opgedragen, en Consequence.

Meer en meer daagde het ons dat 'Thursday', de tweede plaat van dit collectief, een groeiplaat is, die enige volharding van de luisteraar vraagt vooraleer zich helemaal bloot te geven. Dat bleek vooral in Troubleyn, waar niet alleen Black Page en Mythomania ons vastkluisterden, maar ook een song als Quiet Boys (de nieuwe single) meer dan de moeite loonde. En ook Lost In Your Gold, met Verckist als voortrekker en Bosschaerts die de e-bow hanteerde, kreeg van ons een driesterrenvermelding, waarna de set met I've Been Around werd afgerond.

Maar klaar was dit fonkelend kwintet duidelijk nog niet. Want met kort, maar uiterst pittig instrumentaaltje Jupiter werd de bisronde ingezet, waarna Lay Me Down en een overheerlijk Into The Night een herfstig laagje kleurige bladeren over de show legden en de glitters en lichtjes gedoofd konden worden.

Glitterpaard is het predicaat van tribute-band ontgroeid. Daarvoor maakten ze een mooi tweede album, dat de bestaansreden los van het originele opzet meer dan rechtvaardigt. Om even uit de rol te vallen: dit raspaard geraakt de stal stilaan ontgroeid.