Goes & De Gasten - De laatste doet het licht uit

N9, Eeklo, 2 april 2013

Om hun nieuwe plaat ‘Veur ’T Zelfste Geld’ te releasen hadden Goes & De Gasten Muziekclub N9 uitgekozen en waren Michel Goessens en de zijnen er in geslaagd om deze twee avonden na elkaar uit te verkopen. 

Goessens begon de avond solo met Ne Werkmens, een oud nummer dat nog op geen enkele plaat gestaan heeft, maar waarvan hij nu plechtig beloofde dat het op de volgende zou komen te staan. Het nummer zelf deed qua sfeer enorm aan Johnny Cash denken.

Vanaf het tweede nummer mochten De Gasten mee op het podium. De band zette direct goed en vol in met een van onze persoonlijke favorieten Dorien Van De Veire. Er was een prominente rol voorzien voor het hammondorgel.

Ook tijdens De Jongste Van Laroy (in het Sleins/Sleidings wordt dit De Jongsten van Laay) en single Het Zal Wel Zijn stuwde de band het nummer strak vooruit en liet Goessens zijn teksten meedrijven op de melodie en het ritme.

Rosa zorgde voor een rustmoment in de set. Door enkel piano en zang werd dit een sober en intiem, maar vooral schoon moment.

In We Komen Wel Af verwijst Goessens op tragische wijze naar het rouwbericht van Mariëtte Lumbeeck dat enkele jaren geleden het nieuws haalde met volgende zinsnede: “Zoals ze zelf wou, zal er géén koffietafel zijn, noch rouwprentjes. Diegenen die koffie wensten, hebben volgens Mariëtte tijd genoeg gehad om die samen met haar te drinken”.

Daar waar op plaat een kinderkoortje in Al Dadde Zegt voor het hoogtepunt zorgt werd dat koor op het podium vervangen door een mooie pianosolo van Jan Borré. Het publiek mocht de rol van het koortje overnemen. De song werd live ook iets lijziger gespeeld dan op plaat.

Nonkel Georges bracht je door een leuke sirtaki-inleiding helemaal in het reisthema van de song.

In De Knip Van Sleine werd live minder creepy gespeeld dan op de cd en op het einde werd er een leuke mashup gemaakt met Don’t Worry Be Happy van Bobby McFerinn. Goessens bewees wat voor goede verteller hij was door, terwijl De Gasten rustig verderspeelden, vijf minuten uit de losse pols te vertellen en in interactie te gaan met het publiek. Hij deed dit steeds met de nodige humor en uiterst beleefd door zijn publiek steeds aan te spreken met: “Mijne dames en heren”.

In de bisnummers riep hij Rick Meeuws op het podium. Meeuws is de man die Goessens naar de gitaar deed grijpen op ’t College. Meeuws zong de tekst van Weer & Wind in het AN. Hij heeft dat nummer trouwens op Soundcloud geplaatst omdat hij wil dat de mensen in Nederland, waar hij nu woont, ook van de prachtige teksten en muziek van Goessens kunnen genieten. En genieten deden we van dit ware kippenvelmoment.

Daarna volgden nog twee oudere nummers. Het Verkeerde Terras omschrijft Goessens zelf als zijn lijflied. Zand Over ’T Zandeken tenslotte ging over afscheid nemen van een dorp. Na afloop vroeg Goes of de laatste het licht wou uitdoen en weg was hij. Niet naar huis, want "veur ’t zelfste geld" wou iedereen nog zijn nieuwste plaat kopen met een schone paraaf in. De stift had hij zelf al bij zich.