Great Lake Swimmers - Sfeerscheppers

Muziekodroom, 12 december 2018

Met ‘The Waves, The Wake’ waagde Great Lake Swimmers een voorzichtige stap buiten de comfortzone, maar tegelijk blijft dit vintage-Swimmers. In Muziekodroom versmolten de nieuwe songs dan ook probleemloos met de klassiekers om zo een uitstekende set te vormen.

“We gaan alleen maar nieuwe liedjes spelen”, bekende Myrthe Luyten voor ze transformeerde in Astronaute. En daarmee willen we drummer Bert Hornickx geen oneer aandoen. Ook hij is een wezenlijk onderdeel van die band en bewees dat in Muziekodroom met verve. Die nieuwe liedjes staan dan ook bol van de kwaliteit en puilen uit van de sfeer. Maar wat misschien nog het mooiste was, daar in Hasselt, was het plezier dat het duo uitstraalde. De moeilijk weg te steken glimlach om Luytens mond en de onderling gewisselde blikken zeiden meer dan voldoende wat dat betreft. Met ‘Circle’ heeft Astronaute een goudader blootgelegd. En het opdelven is volop aan de gang. Wij raden u alvast aan om een keertje in de mijn af te dalen.

Ook Tony Dekker, frontman van Great Lake Swimmers, stak zijn bewondering voor het voorprogramma niet weg. Maar het was uiteraard voor de hoofdmoot dat het overgrote deel van de aanwezigen naar Hasselt was afgezakt. En die waren maar wat blij met de interesse van het publiek. In die mate zelfs dat er een verzoeknummer in de setlist was opgenomen.

Changing Colours maakte, samen met het daaropvolgende The Talking Wind, meteen ook deel uit van een tweeluik over verandering, zoals de twee daaropvolgende songs – Alone But Not Alone en Everything Is Moving So Fast – ook draaiden rond eenzelfde thema, al was dat toch iets minder duidelijk. Dekker was de hele set lang trouwens behoorlijk spraakzaam, maakte grapjes over de gitaar die hij aan iemand uit het publiek zou geven, als het onaangename gekraak, dat tijdens opener The Real Work te horen was, zou aanhouden. (“That’s a three thousand dollar guitar! Take it!”, reageerde gitarist Erik Arnesen.)

Maar uiteindelijk bleek het probleem elders te liggen, mocht hij zijn gitaar toch houden, ook al werd ze wel eens weggelegd en hanteerde Dekker dan de tamboerijn (Side Effects) of werd hij simpelweg enkel begeleid door de toetsen van Kelsey McNulty voor het ook op plaat al opvallend kale, maar daarom niet minder mooie Visions Of A Different World. Daartegenover stond dan weer het solo en met akoestische gitaar gebrachte Concrete Heart, dat meteen ook als één van de hoogtepunten mocht aangestipt worden.

Naast de nieuwe songs prijkten dan klassiekers als het met accordeon opgeluisterde Still, het enthousiast meegeklapte Your Rocky Spine en het nog steeds onmisbare Pulling On A Line. Uiteindelijk werd met het langzaam openbloeiende The Open Sea een einde aan het eerste deel gemaakt. Think That You Might Be Wrong en I Am Part Of A Large Family (“Jullie en iedereen die er tijdens deze tour bij was, zijn onze familie”, bekende Dekker) waren dan nog de bisnummers.

Great Lake Swimmers is een band die drijft op sfeer. Dat was in Muziekodroom niet anders. En die sfeer zat helemaal goed.