Heather Nova - De nachtegaal blijft zingen
De Casino, Sint-Niklaas, 1 november 2017
We moesten even gaan zitten bij het nieuws dat het al een kleine kwarteeuw geleden was dat Heather Nova onze hormonen met haar fabuleuze sirenestem op de Oude Markt in Leuven bij het toenmalige Marktrock compleet op hol liet slaan. Kan u zich even voorstellen dat diezelfde hormonen toch even opborrelden bij het nieuws dat La Nova met volledige band – haar semi-akoestisch gepingel van afgelopen jaren heeft wel lang genoeg aangesleept – haar fabuleuze doorbraakalbum ‘Oyster’ opnieuw integraal ten beste kwam brengen. In de uiterst gezellige concertzaal De Casino dan nog, waar “close contact” bij voorbaat een grote troef is…
Belofte maakt schuld. Heather Nova opende enigszins schuchter en half verscholen achter tegenlicht en haar microstatief met fleurrijke lelies, een constante in haar live shows. Maar eens de kenmerkende bastune van openingstrack Walk This World de avond opengebroken had en volle lichten openingszin “I have slept beside the winter and the green is growing slow” begeleidden, smolt ons hart opnieuw. Het lijkt wel of de bloem uit de Caraïben met de ouderdom enkel maar mooier wordt en Heather Nova haar vijftig jarige leeftijd met haar gracieuze verschijning weglacht.
Maar laten we niet struikelen over het uiterlijk (wat geen sinecure is). De avond bracht wat in de verwachting lag: intimiteit met Island, passie met Truth And Bone, meezingen met Doubled Up, … . Opnieuw viel op hoe de elf liedjes van ‘Oyster’, volledig in de juiste volgorde gespeeld, stuk voor stuk hits zijn. En dan zwijgen we bewust nog even over de kippenvelmomenten dat de dame vocaal bijna gaat krijsen (maar nog steeds erg hoog en fors blijft resoneren) in het felle Maybe An Angel.
Och ja, en na dit fantastische alles kreeg de uitverkochte zaal nog een paar heerlijke dessertjes waaronder het melancholische Like Lovers Do of gierend hoogtepunt Sugar, waarbij de sirenestem van de gracieuze Heather Allison Firth tegen de gitaar van haar vrouwelijke rechterhand de hoogte in mocht schuren. Een akoestisch, minder gekend I Wanna Be Your Light van haar meest intieme (en mogelijk minst gekende) plaat ‘Storm’ deed letterlijk het licht uit. Maar dan waren alle mannelijke harten (en dat waren er wat) al lang gesmolten. Oude liefde roest niet, zo men zegt.
Bekijk alle foto's hier.