Les Nuits Botanique: Woven Hand - De geest van Jeffrey Lee Pierce

Botanique, Brussel, 12 mei 2009

Met een tiental concerten van zowel 16 Horsepower als Woven Hand op ons curriculum, mogen we onszelf stilaan Dave Eugene Edwards-anciens noemen. En terecht, want de man stelt zelden teleur. Steeds weer is hij bezwerend, is zijn performance intens en weet hij te boeien en te verrassen. Het optreden op Les Nuits Botanique was met voorsprong het luidste en het meest bevreemdende in de reeks.

Eerst mocht Grails zijn dromerige klanklandschappen openvouwen. Hun lange instrumentals refereren continu naar Pink Floyd. Aanvankelijk vroegen we ons af waarom de band drie gitaristen nodig heeft om een klank te creëren die David Gilmour op zijn eentje voortbrengt, maar we zagen ons al snel verplicht om die kritische woorden opnieuw in te slikken. Grails maakt gewoon erg mooie muziek. En ook de dynamiek van de twee drummers maakte indruk. Perfect synchroon sloegen ze met een kracht die je normaal gezien enkel in de metal tegenkomt. Toch paste hun spel wonderwel bij de rest. Respect.

Woven Hand ging verscheurend luid van start en zou de rest van de avond verscheurend luid blijven. Langs de ene kant was dat jammer, omdat de nummers aan dynamiek en schoonheid moesten inboeten. Maar anderzijds droeg dat zeker ook bij tot de bevreemdende, moeilijk te plaatsen sfeer van het concert.

Het optreden deed ons verontrustend veel denken aan de afscheidstournee van 16 Horsepower. Ook toen was de band gereduceerd tot een trio, ook toen werd er rauw en luid gespeeld, ook toen was de muziek naakt en ontdaan van alle versiering en ook toen werden bijna uitsluitend obscure songs gespeeld. Het publiek moest het stellen met een drietal bekende liedjes op de hele avond, maar dat stoorde niet. Naar een Woven Hand-concert ga je niet voor de “hits”.

Zodra Dave Eugene Edwards zijn mond opentrok en zijn grafstem vrij spel liet, was weer duidelijk hoe schatplichtig hij is aan The Gun Club. De bandana, de vervaarlijk klinkende echo, de gecontroleerde feedback, ... Op sommige momenten leek de geest van Jeffrey Lee Pierce Edwards plaats in te nemen.

Dit optreden rook naar zelfgestookte whiskey, rauw vlees en slangengif. Wij zagen de storm aan ons voorbij trekken en bleven achter met een tintelend middenrif en tinnitus.