#LesNuits22 - DIIV, Wet Leg - Van de nineties naar 2022

Botanique, 15 mei 2022

Les Nuits Botanique stonden in het teken van de hype van het moment. Maar behalve Wet Leg speelde ook DIIV ten dans. De mensen van de Botanique waren zo vriendelijk beide shows niet te laten overlappen zodat we onze festivalfomo gewoon thuis konden laten en the full monty meepikken. We zagen een band hun kunnen bevestigen en eentje het bewijs van hun kunnen nog even in beraad houden.

De Chapiteau-tent in de tuin van de Botanique was maar matig bevolkt toen de Kortrijkzanen van The Waltz er om zeven uur aan begonnen. De jonge band stelde een greep voor uit het recente debuut ‘Looking-Glass Self’ en charmeerde de aanwezigen met een mooi uitgebalanceerde mix tussen postpunk, indierock en soms een scheutje noiserock (of zelfs gewoon aanstekelijke popsongs zoals Flowers) zonder in de copycat-val te trappen. Tijdens de korte set hadden wij het moeilijk om tussen de bomen het bos te vinden in de sound van The Waltz, maar dat kan ook aan de avondzon liggen die genadeloos onze hersenpan naar het kookpunt bracht.

Als we hierboven durfden suggereren dat The Waltz al eens leentjebuur speelt bij bands uit de nineties, dan mogen we gerust stellen dat DIIV dat decennium schaamteloos, doch op geniale wijze, leegrooft. Het derde en meest recente album ‘Deceiver’ is intussen al drieënhalf jaar oud, maar toch verwees de band er in Brussel nog steeds naar als "het nieuwe album". Daar zit die pandemie natuurlijk voor iets tussen. Tijdens de show bedankte DIIV de Europese boekingsagent die ze twee dagen voor de corona-crisis voor het eerst ontmoetten, toen ze begin maart 2020 in Trix speelden, waarna de toernee abrupt werd afgebroken.

Het viertal trapte in de Botanique de Europese toer af en kwam serieus gejetlagd aan de start van die herkansing. “We zijn moe en verward, maar blij om bij jullie te zijn”, gaf Zachary Cole Smith eerlijk toe. Het werd een mooie avond waarbij band en publiek elkaar de hoogte in stuwden. Zo vroeg hij na afloop van For The Guilty of dat lange applaus niet meer was dan een Belgische gewoonte,of dat we echt vonden dat ze goed bezig waren.

Omdat het debuut ‘Oshin’ dit jaar tien kaarsjes uitblaast, kregen we een handvol songs uit die plaat – met Doused als aanzet voor het eerste moshpitje van de avond. Niet dat het een nostalgisch feestje werd, integendeel want Bent werd opgedragen aan twee jonge fans op de eerste rij. “Het is leuk dat we niet enkel oude fans hebben. Jullie zien er trouwens veel cooler uit dan ik was op jullie leeftijd.” Best wel een compliment uit de mond van indie-stijlicoon Zachary Cole Smith!  

Na nog twee songs uit ‘Deceiver’ bedankte DIIV het publiek voor de fantastische manier om hun tour te starten. Instrumenten werden uitgeplugd en het viertal verdween in de coulissen, maar dat was buiten het Belgische enthousiasme gerekend. Het gejoel en gestamp overtuigde de band om terug te komen voor een toegift. “Dit is een echte bis. We hadden echt niet gepland om nog terug te komen”. DIIV sloot af met een song die ze naar eigen zeggen in geen miljoen jaar hadden gespeeld, maar wat ons betreft was Dust een uiterst puike afsluiter van een al even puik concert.

Om van de nineties naar het jaar 2022 te reizen moet je in de Botanique gewoon een paar dozijn trappen nemen. Tien minuten na de show van DIIV stonden we in het Grand Salon van de Botanique alwaar er elektriciteit in de lucht hing in afwachting van het Belgische debuut van Wet Leg. Het snoepje van het voorbije halfjaar zit al maandenlang in heavy rotation op de radio en doorspekte de set dan ook met deze prille hitjes, die als hymnes werden meegezongen. Het duo Rhian Teasdale and Hester Chambers werd op het podium uitgebreid tot een vijfkoppige band die van plan was heel wat lol te trappen op het podium. Die onschuldige charme werkte aanstekelijk, maar het kon toch niet verbergen dat de set nogal rommelig was en dat tussen de hitjes ook enkele matige songs verstopt zaten.

Het deed ons een beetje twijfelen aan de houdbaarheidsdatum van Wet Leg, maar dat zal de spreekwoordelijk tijd dan maar moeten uitwijzen. Voorlopig geniet de band met volle teugen van het onverwachte succes. Tijdens Too Late Now waagden de meiden zich aan een synchrone pirouette en prijsbeest Ur Mum werd een forum om samen met de zaal "de langste schreeuw ooit" aan te heffen. Kortom, het had allemaal iets van de kermis waarop Teasdale en Chambers naar eigen zeggen in een reuzenrad beslisten om een bandje te beginnen.

Waar Wet Dream al heel vroeg in de set zat, werd eerste hitje Chaise Longue opgespaard tot het einde. Na vijftig minuten zat het concert er al op. Een bis zat er niet meer in want de spots floepten spontaan aan en Careless Whisper van George Michael begeleidde de breed glimlachende gezichten naar de uitgang van de zaal. Onderweg hoorden we reacties gaande van “Beste concert dat ik in jaren zag” tot “Much ado about nothing”. Dit jaar kun je daar zelf nog over oordelen want Wet Leg speelt Pukkelpop (20 augustus) en in Trix (4 november).