Lorde - Good Lord(e)

Lotto Arena, 6 oktober 2017

Wonderbaarlijk hoe veel perfectie er kan schuilen in één persoon. Alhoewel, persoon? Engel zou hier misschien beter op zijn plaats zijn. Haar hemelse stem toverde een gure vrijdagavond moeiteloos om in een onvergetelijke avond, die nog lang in ons geheugen gegrift zal blijven. En dat als twintigjarige.

Lorde - Good Lord(e)

Een intieme dialoog tussen twee fantastische dansers, flitsende neonletters in de lucht, die het woord 'Melodrama' vormen, en een confettikanon dat voor een knallend einde moet zorgen. Het klinkt als een klassiek popconcert à la Madonna, maar toch was Lorde's 'Melodrama'-show meer dan dat. Net als het album had de show iets eigenzinnigs en vreemds; en dat bedoelen we zeker niet negatief.

Het is opmerkelijk hoeveel beukende radiohits de jonge Nieuw-Zeelandse al op haar naam heeft. Zo veel dat ze gewoon kon beginnen met een resem classics (Homemade Dynamite, Tennis Court en Sober ramde ze al voor het eerste intermezzo door de speakers) en met een ander rondje kon afsluiten (wat dacht u van Green Light en Royals?). Emotioneel hoogtepunt was dan weer het juweeltje Liablility, dat tevens ook Lorde's vocale hoogtepunt was. Prachtig hoe ze zo eerlijk en oprecht klinkt en tegelijkertijd de onderliggende melancholie weet te behouden. Overbodig was haar nogal kale cover van Phil Collins' In The Air Tonight. Leuk, maar ook niet meer dan dat.

Achteraf bekeken had queen Lorde al die tierlantijntjes op het podium echt niet nodig. Haar engelenstem en I-don't-give-a-fuck-attitude waren op zich al ruim voldoende om de show te vullen. Er is bij haar geen enkel spoortje Queen B-gezever te vinden; enkel de menselijkheid en awkwardness van een losgeslagen jongedame die nog steeds stomverbaasd is over haar eigen populariteit. En net dat is wat haar zo geliefd maakt. Zelfzeker, maar niet arrogant, vult ze in haar eentje heel het podium met een perfect uitgebalanceerde mix van oud en nieuw, rustig en opvliegend, teder en bruut. Zo wild ze rondsprong bij Homemade Dynamite, zo rustig wiegde ze heen en weer terwijl ze Buzzcut Season op een kinderxylofoon tokkelde. Doe het haar maar na!

Waarom de Lotto Arena maar voor de helft bezet was, blijft een raadsel. Niet dat er geen sfeer was. De vliegende bh's en het oorverdovende gegil toen Lorde het publiek in dook, waren het bewijs dat er geen uitverkochte zaal nodig is om een feestje te bouwen. Maar toch, we hadden haar een volle zaal van harte gegund. En aan alle festivalprogrammatoren: zoek niet verder. Lorde is all you need. 

O ja, nog een welverdiende shout-out naar wonderkind Khalid. De negentienjarige r&b-zanger kreeg van Lorde veertig minuten om de Lotto Arena op te warmen, en daar slaagde hij glansrijk in. Al vanaf de eerste minuut verdrong een kleine menigte fans zich voor het podium om zijn nummers uit volle borst mee te zingen, en die groep werd met de minuut groter. Khalid zelf scheen te genieten van al die liefde en besloot om de show naar een nog hoger niveau te tillen. Daarvoor haalde hij buitengewone dansmoves boven, waar zelfs Lorde nog van kon leren. Natuurlijk komt aan alle mooie liedjes een einde, maar dat einde liet Khalid niet onopgemerkt voorbijgaan; Location en Young, Dumb & Broke sloten zijn optreden op een wonderbaarlijke en memorabele wijze af. Een ding staat vast: als hij besluit een headline tour te doen en in België te stoppen, zullen wij zonder meer de voorste rij bezetten.

8 oktober 2017
Jeroen Poelmans