Louis The Child - Agressief, venijnig en fantastisch

Botanique, 16 februari 2019

Louis The Child - Agressief, venijnig en fantastisch

Negen shows in elf dagen, zo zag de Europese tour er voor Louis The Child uit. Met Brussel als laatste stop zakte het duo gisteren af naar de Botanique om er vervolgens niets meer van heel te laten. Nu begrijpen we waarom de show zo snel uitverkocht was.

Louis the Child, dat zijn twee overenthousiaste schooljongens met elk een te grote sweater, een sympatieke grijns en daarbovenop een handvol hits. Het was met de single It's Strange dat het olijke duo in 2016 wist door te breken. Intussen vullen ze gemakkelijk zalen van over heel de wereld. Ook in Brussel: de rotonde was tot in de nok gevuld.

Terecht, want hun set was één en al vonken en vuur. Toch het duurde zeker een veertigtal minuten vooraleer het duo de zaal helemaal mee had. Dat lag zeker niet aan het talent - ongelooflijk hoe ze al die knopjes beheersen - of het entertainmentgehalte - zo spontaan, zo komisch - maar eerder aan de muziekkeuze. De set in de Botanique kwam niet eens in de buurt van de commerciële, op de mainstream gerichte show op Pukkelpop 2018. Nee, dit was veel heviger, experimenteler en zwaarder dan we ooit hadden durven denken.

De twee zijn nochtans de paradepaardjes van de dancepop en dus op en top commercieel. Of dat dachten we toch. Niet dus. Deze set was volgepropt met verwoestende clubmuziek, soms trap-achtig, soms zelfs bijna dubstep. Het was als het ware een mashupfestijn waarbij de gekende klassiekers een ruwe make-over kregen: zo hoorden we eerst de razendpopulaire vocals van Fire door de zaal galmen en maakten we ons klaar voor de met synths overladen drop, maar werden we plots overdonderd met trommelvliesvernietigende, dubstep-achtige bas. Of zo transformeerden ze Slow Down Love plots in een lekker housenummertje dat je als het ware in de Fuse zou kunnen horen.

Het publiek was overdonderd. Monden vielen verbijsterd open, ooh's en aah's weerklonken links en rechts. Maar uiteindelijk wist het publiek zich wel degelijk te herstellen van de verrassingsaanval die de jongens hadden ingezet en zetten ze de benen in gang om zich aan een moordend tempo moe te dansen. En keer op keer klonk er extatisch gejuich wanneer Freddy en Robby een bekende hit inzetten, om dan weer te snakken naar adem wanneer er één of andere gekke twist aan werd gegeven.

Het duo koos dus, kort gezegd, voor experiment, maar heus niet alleen in de muziekkeuze. Ook in de performance kon je het zien: de twee heren speelden elk op drie cdj's en een effectcontroller, waardoor ze meer dan genoeg ruimte hadden om de creativiteit los te laten en te spelen met samples, loops en effectjes. Zo zette Robby It's Strange helemaal zelf in, tikkend op zijn sample pads, of vulde Freddy op dezelfde manier Love Is Alive verder aan met wat percussie. Het zag er allemaal behoorijk indukwekkend uit, en het maakte de dj-set meteen een stuk aantrekkelijker dan de klassieke set.

Het was na een bis met LOVE en Better Not, heel wat handjes schudden en een heuse dankbaarheidsspeech dat Louis The Child uiteindelijk in de coulissen verdween, een propvolle Rotonde fluitend, juichend en verlangend achterlatend. De Europese tour zit erop, de eerste show in Brussel was een succes. Liefde was alom aanwezig. Love Is Alive!

17 februari 2019
Jeroen Poelmans