Merol - Geven en geven

Openluchttheater, 28 juni 2025

Het was eigenlijk de bedoeling om op vrijdag naar OLT af te zakken voor Merol, maar door een miscommunicatie stonden we er op zaterdag. Dus kregen we als voorprogramma Kaat Van Stralen in plaats van Vieze Meisje, die de dag voordien mocht openen.

Gedurende twee dagen was het OLT dus omgetoverd tot een vrouwenbastion. Niet toevallig. Elk van de drie vrouwen schetsen in hun werk een eigenzinnig en scherp perspectief van de wereld, waarin we leven. Bij Kaat Van Stralen gaat het er - durven we het te zeggen? - bijna hysterisch aan toe. Maar terwijl ze in de teksten klonk alsof ze de wanhoop nabij was, liep ze er wel stralend bij.

Kaat Van Stralen zocht en vond iemand in het publiek, die Hannah heette, excuseerde zich bij voorbaat bij haar en werkte haar frustratie over een gelijknamige ex uit. "Wie de fuck is Hannah?" schreeuwde ze herhaaldelijk.

Binnenkort komt 'Vieze Vlinder', de eerste ep uit en we kregen in première de titeltrack daarvan te horen. De albumvoorstelling (op 8 december in het Depot) noteerden we alvast in de agenda. En uiteraard kregen we nog Stop Met Wenen om af te sluiten. Wij waren er tevreden mee, maar Van Stralen zelf kondigde het aan met wat leek op lichte tegenzin. Allicht wordt het hoog tijd dat er meer van de nummers een breder publiek bereiken. Dat zou welverdiend zijn. Aan de andere kant: stop met wenen. Er zijn artiesten die een nier zouden verkopen voor zo'n knaller.

Merol had een plastic haai bij zich. Die stond midden op het podium. Verder waren er nog een drumster en een toetsenist. En ze had zich uiteraard een nieuw pakje aangemeten: lichtblauw en kort tot in de naad. Als stropdas droeg ze een harige vlecht die tot op de grond hing. De sfeer mocht die van een goede clubavond worden.

Tijdens opener Ik Wil Een Kind Van Jou haalde ze een roze stok uit de roze laarzen om op twee drumpads een paar beats mee te drummen bij de toetsenist. Het was verleidelijk en grappig tegelijk. Tijdens Superlatieven maakte ze de ambitie duidelijk: alleen het beste is goed genoeg. Al relativeerde ze zichzelf meteen daarna in Ik Wil Het Niet Willen Maar Wil Het Wel. Met de drumstok alterneerde ze daarbij tussen "niet" en "wel".

Het bleken slechts opwarmertjes, want LESGOOOOO bracht de dansvloer pas echt op temperatuur met vette synthesizers, een gezonde portie autotune en het dreigement: "Ik ben hier om te fucken / niks blijft overeind".

Het is moeilijk hoogtepunten uit de show te kiezen, maar we vermelden graag Hou Je Bek En Bef Me, waarbij Merol de haai beklom en het beest begon rond te draaien, terwijl ze uitdagend likte aan een reuzengrote lolly in de vorm van een hart. Het beeld was perfect, de song minstens even goed.

Ook de politieke boodschappen tussendoor konden we apprecieren. Merol deelde de volksverontwaardiging over de student gynaecologie uit Leuven, die ondanks de veroordeling voor verkrachting geen enkele straf kreeg opgelegd van de rechter. Wat we nodig hadden, zijn Mannen Met Gevoel en Merol ging die zelf even zoeken in het publiek. Enkelen van hen leken het te beschouwen als een halve bedreiging, maar anderen durfden het aan om zich kwetsbaar te tonen en een pasje mee te dansen.

Er waren ook enkele leuke verrassingen: Gustaph, die mee kwam zingen in Vernissage bijvoorbeeld. Zijn schattige zelf landde prachtig in wat ondertussen een groot feest was geworden. Ook in de bisronde zat een verrassing en een verandering van toon. Waar het feministische standpunt eerder provocerend en spelend aanvoelde, werd tijdens het bisnummer Daar Is Een Land duidelijk gemaakt dat het toch ook wel bittere ernst is. Met behulp van het voor de gelegenheid uit Nederland opgetrommelde Space Choir, bracht ze een cover van dat nummer van Joke Smit. Het werd geschreven naar aanleiding van een lesbisch-feministisch weekend in 1976. De tekst liet dromen van een betere wereld: één waarin "moeder" niet hetzelfde betekent als "huisvrouw", waar vrouwen niet om mannen concurreren, maar zusters en geliefden kunnen zijn, waar man-zijn ook zorgzaamheid betekent, enzovoort. De vijftig jaar oude tekst leunde volledig aan bij het gedachtengoed van Merol, en niks kon passender zijn als afsluiter. Het was een gelegenheid voor het publiek om te tonen dat het stil en aandachtig kon zijn.

Er volgde nog een rustige bewerking van Laatbloeier, op maat van The Space Choir gemaakt en natuurlijk werd er in extase afgesloten met Lekker Met De Meiden in een pas uitgebrachte remixversie.

Het leek of Merol bleef geven en we gingen naar huis met dat warme gevoel dat een betere wereld mogelijk is en dat samen dansen en feesten geen slecht middel daartoe is. Op Instagram bleek dat Merol achteraf nog mee was komen dansen in het publiek aan de bar van het OLT. Ze bleef gewoon geven.