Milow - Breekbaar en toch swingend

De Roma, 29 april 2022

In België en vooral Duitsland is Milow een huishoudnaam. Wat ooit begon met de cover van Ayo Technology is intussen uitgegroeid tot een volledig repertoire.

Dan kan je al eens beginnen met twee minder bekende nummers, waar we trouwens niet minder van genoten hebben. Het trio stond dan ook met één microfoon tussen de gangen in het zittend publiek en eiste meteen alle aandacht op. Het publiek absorbeerde dit duidelijk met grote teugen en keek al uit naar wat de avond zou brengen. 

De unplugged versie van de nummers in combinatie met het zittende publiek bevestigde dat dit een avond zou worden om rustig van te genieten. Het zomerse Delorean was het eerste nummer, dat bekender in de oren klonk. Voordien had Milow de twee muzikanten geïntroduceerd, elk met eigen prachtige stem, die later op de avond nog volop belicht zou worden. Tom Vanstiphout, ook nog gitarist van dienst, bleek zowaar jarig te zijn en kreeg daarvoor het traditionele liedje van de zaal. Een Playmobil Delorean was zijn cadeau. De echte was te duur.  

Af en toe werd het ook erg persoonlijk. Zo haalde Milow herinneringen aan zijn jeugd boven en had hij het over de relatie met zijn vader, de aanzet om First Day Of My Life in te zetten. Van het ene emotionele nummer ging het naar het volgende. Overleden drummer, Oscar Kraal, kreeg bijvoorbeeld een pakkend eerbetoon. Maar Lay Your Worry Down zorgde weer voor een iets meer vrolijke noot. De laatste twee strofes werden daarbij ingezongen door afwisselend Vanstiphout en Nina Babet.

Finding out was dan weer een nummer om het publiek mee te krijgen, maar dat lukte niet helemaal. En bij het volgende nummer werd dan weer gevraagd om op te staan, terwijl ook dat enkel geschuifel tot gevolg had. Door de pauze, die daarop volgde, werd het tempo bovendien een beetje gebroken.  

Maar na de herneming bleek waarom: Milow ging nog meer de persoonlijke tour op door eerst een nummer over zijn vrouw, Laura's Song, te brengen, gevolgd door een voor zijn dochter geschreven song (Nice To Meet You). Het doen meezingen van het publiek was hier nog maar een voorproefje voor het volgende nummer. Want de eerste echte hit van de avond (You And Me) werd met veel plezier door het publiek overgenomen, waarbij de gsm-lichtjes eerder voor afleiding dan voor aanvulling zorgden. Het blijft een aanstekelijk en vrolijk nummer.

Dan was er nog het sexy Ayo Technology. Met de synths van Tom Vanstiphout kreeg het een mooie intro, gevolgd door het vlottere gitaarwerk en een rechtstaand en dansend publiek. Howlin At The Moon bracht de zon helemaal binnen. Heel het publiek ging uit de bol. En Whatever It Takes zette nog enkele stappen verder.  

De bisronde was een cadeau. Alsof ze nooit wilden stoppen. Born In The Eighties bracht ons terug naar de beginjaren van Milow als startende artiest en kreeg het publiek opnieuw stil. Deze keer waren de gsm-lichtjes wel gepast. Is Dit Nu Later? was eerder een verrassing, maar paste helemaal in het kader. Het slaapliedje Sleeping Bag leek het ideale nummer om het einde in te luiden van een mooie, emotionele, opzwepende avond. 

Of toch niet! You Don't Know voerde ons terug naar Milows eerste hitje, waarmee een mooie breekbare, maar toch ook swingende avond (en de bijhorende 'Unplugged'-tournee) werd afgesloten. Tot de volgende, Milow.