Perfume Genius - Vertederende diva

Trix, 9 november 2017

Mike Hadreas heeft een opmerkelijke metamorfose ondergaan doorheen zijn nog steeds jonge carrière. De timide jongeman, die we in 2010 met bibberde knieën het podium zagen betreden, is uitgegroeid tot een excentrieke performer die zich meer dan comfortabel voelt op een podium. 

Perfume Genius - Vertederende diva

Die excentriciteit past bij de muzikale richting die Perfume Genius de laatste jaren insloeg. De twee laatste albums klonken immers een stuk rijker en experimenteler dan de vaak louter op piano begeleide voorgangers.    

De set in Trix was dan ook vooral gebouwd op de combinatie van de moderne synthpop, die de diva in Handreas deed ontpoppen, gecombineerd met diep kervende pianonummers. Zo putte Perfume Genius bij het begin van de set uitsluitend uit ‘Too Bright’ en het dit jaar uitgebrachte ‘No Shape’ vooraleer ons volledig te de doen smelten met de walsende pianoballad Normal Song

Handreas bewees in Trix nog maar eens dat zijn stem ook live fantastisch sterk klinkt en dat deze in combinatie met de sound van de piano een uitzonderlijke magie creëert. Al bestond een groot deel van de set natuurlijk uit recenter werk; songs als Wreath die vaak gekenmerkt werden door een bombastische sound, maar vanwege de sterke liveband nooit de strakke sound verloren.  

Dit waren wel de nummers waarbij Mike Handreas zich volledig kon laten gaan met bodyrolls en andere erotisch getinte dansmoves tot gevolg, waar Handreas op miraculeuze wijze en zonder klachten over grensoverschreidend gedrag mee wegkwam. Vaak wel gericht naar zijn grote liefde Alan Wyffels die naast Handreas de synth verzorgde en vaak genoeg een op een intieme blikuitwisseling met de frontman kon rekenen.

De combinatie van Die 4 You en Slip Away op het einde van de reguliere set bewees nog waarom ‘No Shape’ één van de beste albums van het jaar is, maar dan zei de band vaarwel. Te vroeg, dachten wij. Wisten we veel dat er nog een bisronde van zes stuks zou volgen.

We kregen Alan: één van de mooiste Perfume Genius-songs tot nu toe. Rechtstreeks gericht aan zijn grote liefde en podiumgezel Alan Wyffels die hier nog steeds openlijk en ongegeneerd een traantje voor wegpinkt. Wyffels vlijde zich voor het daaropvolgende Learning dan ook naar eeuwige gewoonte naast hem neer voor een prachtige quatre-mains.

Perfume Genius grabbelde gretig in het assortiment van wereldsongs die de jonge man uit Seattle tot nu toe bijeen schreef. We kregen het intieme verhaal van Mr Peterson, gevolgd door het wondermooie Hood en -  hoe kon het ook anders - Queen, het meest ambitieuze popnummer van Perfume Genius en tevens song waar iedereen wel voor moest vallen.

En hoewel we na dit alles wel meer dan genoeg hadden gekregen en de man zijn welverdiende rust gunden, kwam hij nog eens terug voor een tweede bisronde met een trucje dat hij zeven jaar geleden in de Botanique ook uithaalde: een cover van Neil Young’s Helpness. Een trucje dat nog steeds even goed werkte als zeven jaar geleden. Grote artiest, deze Mike Hadreas.

11 november 2017
Jorik Antonissen