Pukkelpop 2018 - Dag 1: Het ideale voorgerecht

Festivalterreinen Kiewit, 14 augustus 2018 - 17 augustus 2018

Kiewit, rustpunt in het mooie Limburg, dat één keer per jaar davert op de grondvesten. Wij laten ons de komende dagen met plezier meeslepen in het muzikale feest dat Pukkelpop is u mag mee genieten. Dag 1 presenteerde zich alvast als het ideale voorgerecht voor de copieuze maaltijd die de komende dagen nog zou volgen. 

 

De Castello was al aardig volgelopen, toen dirk. op de tonen van Qué Sera Sera het podium betrad. Zij trapten Pukkelpop 2018 behoorlijk stevig op gang met Waste. Vijfendertig minuten is niet veel, maar het tempo lag, in navolging van het debuutalbum, bijzonder hoog. dirk. presenteerde zich als de plezante, ietwat tipsy nonkel op het familiefeest en zorgde op die manier voor een ideale kickoff van vier dagen muziekpret. (pb)

Nog geen debuutplaat voor Angèle, maar dat belette haar niet om met slechts drie singles op het conto toch zowat overal te spelen deze zomer. Die drie singles, La Thune, La Loi De Murphy en Je Veux Tes Yeux werden bijzonder intelligent over de set verspreid, maar dat maakte het onbekende werk er niet minder interessant om.

Angèle bracht de ideale, frisse pop voor een zomeravond, maar ze deinsde er ook niet voor terug om even wat gas terug te nemen, zoals in de MC Solaar-cover Victime De La Mode en daar probleemloos mee weg te komen. Ze slaagde er daarnaast ook nog vlotjes in om zonder band het publiek in te pakken  met nummers als Flou. (pb)

Nadat we te weten kwamen dat rapper en headliner Travis Scott zijn kat zou sturen, trokken we gisteren met nog meer goesting naar de jolige Brusseleir Zwangere Guy, om toch maar de nodige dosis hiphop binnen te krijgen. Of dat een goede keuze was? Ja, verdorie! Deze motherfokker gaf een demonstratie hoe je de Dance Hall kort maar bondig ineen kan rammen. En daar heeft hij zijn collectief Stikstof zelfs niet voor nodig. Kijk maar wat Jij Niet Zien en Dokter Guy teweegbrachten. Dat hij wat later Nag, Jazz en Le 77 erbij haalde - allemaal topartiesten, overigens! - was eigenlijk gewoon de kers op de taart. Om het kort te zeggen: een act om een voorbeeld aan te nemen. (jp)

Dat zou het zooitje ongeregeld De Jeugd Van Tegenwoordig beter ook doen. De razendpopulaire hiphoppers uit Nederland brachten weliswaar een aantrekkelijke setlist (Watskeburt, Deze Donkere Jongen Komt Zo Hard, Get Spanish, Sterrenstof, ...), maar de manier waarop was eerder bedroevend. Of het nu lag aan de afstelling van de klank of gewoon aan henzelf, meer dan eens was hun geschreeuw gewoon niet te verstaan.

Daarnaast hadden we toch ook bedenkingen bij het entertainment tussen de nummers door. Zo riep Willie Wartaal doorheen de Dance Hall eerst: "Hoe oud bent u, mevrouw?", om vervolgens te... euh, verbazen met: "Ok, wie wil er seks met een negenenzestigjarige?" Of wat dacht u van het scanderen van volgende toch wel alternatieve zin: "Broek Af / Tetten Bloot / Hollandse Hoeren"? Inderdaad, het was vrij alternatief.

Maar in feite hoeft deze groep niet eens goed te kunnen spelen of entertainen, want hun klassiekers spreken voor zich. Hoe jammerlijk Watskeburt, Sterrenstof en Gemist ook gebracht werden, het publiek ging sowieso uit het dak. En terecht, want het blijven gewoon regelrechte schijven. Al hopen we toch dat het beter klinkt wanneer ze in december opnieuw naar ons land trekken. (jp)

Over goed klinken gesproken: van bij de openingsnoten van Wrong had Novastar het publiek al in de zak om ze gedurende de volledige duur van de set niet meer te lossen. Joost Zweegers pakte het in elk geval bijzonder slim aan door zijn set voor twee derde uit hits op te trekken en daartussen slechts een viertal weliswaar weinig vernieuwende (maar moet dat dan?) songs te stoppen uit de dit najaar te verschijnen plaat ‘In The Cold Light Of Monday’.

Zweegers liet zich duidelijk gelden als bandleider, maar ook Reinhard Vanbergen verdient een speciale vermelding. We zouden kunnen uitweiden over zijn voorliefde voor salopetten of het feit dat Timothy Showalter van Strand Of Oaks zijn broer zou kunnen zijn, maar dat zou ons nergens heen leiden. Wel is het zo dat Vanbergen nu eens subtiel, dan weer bijzonder nadrukkelijk zijn stempel wist te drukken op de nummers. Denk maar aan de slidegitaar in Mars Needs Woman, het gitaarspel in Tunnelvision of de viool in Cruel Heart.

Afscheid nam Novastar met een fanatiek The Best Is Yet To Come. We geloven het graag. (pb)

De echte heer en meester op dag 1 was een vrouw. En wat voor één! Coely demonstreerde dat rapsters ook in de zangwereld hoge toppen kunnen scheren. Hits als Celebrate, Don't Care en Regulator liet ze fijntjes afgemeten en net op de juiste momenten los op het publiek. En als er bijna een saai moment dreigde aan te komen, toverde ze snel haar vriend Dvtch Norris op het podium. Coely is een geboren performer en als je het ons vraagt, ligt een internationale carrière in het verschiet. Dat verdient ze. (jp)

Jeroen Poelmans & Patrick Blomme