Reggae Geel - Dag 1: Belgische reggae regeert
Festivalterrein Meerhout, 2 augustus 2018 - 3 augustus 2018
Het Antwerpse stadje Geel kleurde gisteren rood, geel en groen voor Reggae Geel, het meest tropische festival van België. En tropisch was het zeker. Met temperaturen boven de dertig graden leek het wel alsof we echt in Jamaïca waren. En de artiesten stookten die temperatuur alleen maar op.
Zo zette Warrior Sound International al meteen de toon aan de Bounce Stage. De Duitser, want sinds 2008 gaat hij solo, pakte uit met een opmerkelijke selectie van heerlijke platen. Hij ging van Damian Marleys oerklassieke Welcome To Jamrock over naar Post Malone's hitje Rockstar en zo weer terug naar het betere reggaewerk als Protoje. Zijn mixing skills waren vingervlug (we vielen gewoon letterlijk van het ene nummer in het andere) en hij stond eigenlijk vaker voor de draaitafel dan erachter. Toch opmerkelijk, want zo omgekeerd mixen is niet eenvoudig.
Maar zijn echte talent is niet het plaatjes draaien zelf, maar het entertainen. Dat bewees hij toen zijn laptop midden in de dj-set crashte. Een stilte van ruim vijf minuten wist hij te vullen met praatjes en zelfs gezang. "Er is dan misschien even geen muziek meer, maar we kunnen ook zelf zingen", klonk het, waarna hij uit volle borst de toon zette. Pijnlijk, zo'n laptopcrash tijdens je dj-set, maar verdorie, hij heeft het toch maar goed opgelost.
Minder goed was het bij één van de grotere headliners. Yellowman maakte zijn langverwachte terugkeer naar Geel, maar was ronduit ondermaats. Zijn lichtjes marginale outfit met bijhorende pet pasten natuurlijk bij het imago, maar de muziek jammer genoeg niet. Zijn gezang hield in feite ergens het midden tussen schor geroep en onverstaanbaar gemompel. Yellowman is natuurlijk een man van entertainment, maar dit hadden we niet verwacht.
Toegegeven, het droevige zangvermogen is grotendeels het resultaat van (zijn intussen overwonnen) kanker, maar dan moet het qua entertainment helemaal strak zitten. Dat bleek helaas niet het geval te zijn. Hij deed nauwelijks meer dan heen en weer lopen over het grote podium, terwijl hij hijgde en schreeuwde. Meermaals vroegen we ons af of we nu eigenlijk op een festival of een marathonwedstrijd waren. Nee, de Gele Man was ondermaats en wij waren er de trieste getuigen van. Misschien eens een les entertainment volgen bij Warrior Sound International?
In het andere uiterste vielen we bij Romain Virgo. Die set klonk van begin tot einde fris en vernieuwend. De mengeling van reggae en pop klonk zelfs zo goed dat we er ons niets van aantrokken dat er veel liefdesliedjes tussenzaten. Van het nog vrij neutrale, maar uiterst catchy Another Day Another Dollar ging het naar I Know Better en het fenomenale Nah Stress; om nog maar te zwijgen van het legendarische Soul Providers, dat ons van eerste tot laatste noot deed verstijven en bijna kippenvel tevoorschijn toverde.
En dan was er nog Collieman, een veelbelovende reggae-act van Belgische bodem. Hij liet ons lang, heel lang wachten (een kwartier voor het geplande einde van de set was hij nog steeds niet begonnen omwille van de soundcheck), maar het wachten bleek uiteindelijk toch de moeite waard. Vol overtuiging kwam hij de nieuwe plaat 'Jungle Code' voorstellen. Het is niet gemakkelijk om met reggae iets te forceren in de Belgische muziekscene. Dat vertelde hij met Still Standing: “I'm still standing / Babylon can't hold me down / I'm still standing / them can't control me now.”
Political Syndrome was dan weer één van de meest impressionante nummers. Het nummer, een aanklacht tegen ongelijkheid en corrupte politieke systemen, is niet alleen een doordenker, maar wordt ook gewoon instrumentaal heel straf gebracht. Collieman gelooft echt in wat hij zegt en dat maakt van hem een succesvolle en uitmuntende redenaar. Een einde aan zijn pleidooi maakte hij met The Show Must Go On, dat ergens midden hield tussen soul en reggae, zij het met heel straffe lyrics. België heeft dus verdomd goede reggae achter de hand en daar mogen we apetrots op zijn. Enkel de soundcheck mag volgende keer iets korter, Collie.