Retrovirus / Lydia Lunch - There’s no such thing as a free Lunch

undefined, 11 december 2016

"Dit is de enige keer dat je me gratis zal kunnen zien", zei Lydia Lunch aan het begin van een ontzettend broeierige avond in een propvol Café Afsnis in Gent. Inderdaad... de boutade 'There's no such thing as a free Lunch' leek in Gent voor eens en altijd weerlegd te worden. Retrovirus soigneerde ons met een nostalgische trip waarbij we bijna de weg kwijtraakten door een overdosis aan mythisch erfgoed.

Lydia Lunch is op zichzelf al een icoon van de eighties-no-wave-scene, maar in Gent werd ze niet alleen vergezeld door Walter Weasel van de legendarische The Flying Luttenbachers maar ook door Bob Bert die de vellen mocht aan flarden meppen op de eerst albums van Sonic Youth. Met Bob Bert en Lydia Lunch komen we in dit leven nooit meer dichter bij de ultieme early Sonic Youth song Death Valley '69.

Wie ook anno 2016 nog op een potje porno-met-een-zevenenvijftigjarige-Lydia had gehoopt, had het (gelukkig) fout. Op uw favoriete, wulpse website vindt u ongetwijfeld de klassieker-met-gebalde-vuist 'Fingering' terug. In Gent hield Lunch het vooral bij haar muzikale orgasmes. "Wij zijn Retrovirus. Dus dat wil zeggen dat jij (ze wees naar een jonge meid op de voorste rij) nog niet geboren was toen deze muziek gemaakt werd". Een publiek van veertigers, vijftigers en millenials smulde van de protosound van songs als Some Guys Have The Urge To Kill, het van tijdsgenoot Pere Ubu geleende Final Solution, of de door Rowland S. Howard (inderdaad, van The Birthday Party) geschreven Fields Of Fire en Still Burning.

Gaandeweg werd de historische bagage van Lydia Lunch duidelijk. We voelden ons bijna vereerd haar nog eens aan het werk te mogen zien. Niet dat de trip down memory lane de enige reden was om vanavond in Gent te zijn. Het concert mondde met Black Juju en Gospel Singer uit in een stomende finale, die bij de betere concertmomenten van 2016 mag bijgeschreven worden.

Vijftig minuten historische punkrock. Schoon. Lydia Lunch vatte het zelf treffend samen: "Wij spelen geen bissen. Wil je meer muziek, dan koop je die maar aan de merch-stand!". Wij geraakten niet tijdig aan de merch en verkwanselden ons geld aan witte Chimay van het vat. Had Milton Friedman het dan toch bij het rechte eind? There is no such thing as a free lunch, want drankjes zijn nooit inbegrepen!