Schntzl - Ruimtelijke eclectiek
De Koer, 14 februari 2018
De Koer, een projectzaal en cultuurplek in de Brugse Poort, Gent, bracht ons woensdag Jazz/electronica duo Schntzl.
Wij kenden Schntzl voor het optreden nog niet. Nochtans zijn Casper Van De Velde en Hendrik Lasure – ondanks de afgrijselijke groepsnaam – aan een ijl tempo een gevestigde waarde aan het worden in jazzkringen. Zo deden de twee een tour met Jazzlab series en wonnen ze al verschillende prijzen. Het duo bracht een instrumentele, eclectische set, waarin werd geschipperd tussen halve ambient, neoklassiek en wat ons ongeoefend oor voor jazzballads nam.
Subtiliteit en gevoel waren het ordewoord van de avond. Van De Velde bespeelde toms met dikke doeken over, pads en percussie allerlei en wist al doende de meest warme klanken te produceren. Drummers hebben vaak de irritante gewoonte alles dicht te metsen, Van De Velde deed het omgekeerde, hij trok de ruimte tussen de klanken helemaal open en gaf de muziek een nieuwe dimensie. Lasure wisselde zijn virtuoos en minutieus spel op de piano af met naïeve, Visible Cloaks-achtige synthgeluiden die heen en weer stuiterden door de zaal. Steeds het gevoel behoedend.
Welke instrumentatie er ook werd gehanteerd, het gevoel ging nooit verloren. Lasure kon platte synthgeluiden laten huilen en neoklassieke lijnen laten stuiteren. De twee muzikanten spelen al samen sinds hun respectievelijk twaalfde en veertiende, dat laat zich gevoelen. In de wirwar van tempo- en stijlwisselingen verloren de twee elkander nooit. Eenheid in diversiteit, hetzelfde maar nooit saai.
Wij waren, in schijnbare tegenstelling met de rest van het publiek, een grotere fan van het eerste deel van het concert dan van het tweede. In het begin werd er naar ons gevoel meer gezocht, Van De Velde tokkelde en tikte meer dan hij echt drumde en Lasure schoot heen en weer tussen synth en piano. De latere nummers leken meer de vlucht vooruit te zoeken, Van De Velde dreef, duwde en swingde meer dan hij in het begin deed en Lasure leek zich meer te gaan focussen op melodielijnen dan op de spanning en sfeer die hij in het begin laag per laag opbouwde. Versta ons echter niet verkeerd: ook het tweede deel van het concert was erg goed.
Ten slotte nog een duim omhoog voor de setting. De feestzaal van De Koer is sowieso een mooie plek: een oude cinemazaal met houten bekleding, balkon en een erg hoog plafond. Voor dit optreden was ze zo ingedeeld dat Schntzl in het midden zat (in één richting kijkend) en het publiek hen omsingelde, op tribunes links en rechts, op stoelen en de grond voor en achter. Het oranje sfeerlicht werd fel binnen de perken gehouden. De setting droeg erg bij aan de intimiteit van de set.