Sebadoh - Avondje voor oudere jongeren
Trix, 27 september 2019
Onlangs brachten lo-fi indierockhelden Sebadoh na zes jaar nog eens een plaat uit. Het trio kwam “Act Surprised” voorstellen in Trix, maar bracht ook een hele flightcase classics en publieksfavorieten mee. En humor. Veel humor. Het werd een oldskool Sebadoh-show die iedereen gelukzalig naar huis stuurde. Of die iedereen in Trix deed uitpilsen, terwijl buiten aan de Noordersingel de uittocht van Little Mix in het Sportpaleis traagjes voorbijschreed.
“We zijn één song ver en dit is al mijn tweede biertje”. Voor Jason Loewenstein kon de avond al niet meer stuk. “Is het Duvel?”, vroeg Lou Barlow, waarna hij vertelde dat hij ooit eens in een Belgische bar in Philadelphia na een overdaad aan Duvel plots vier uur later in het toilet wakker werd (“en ik was mijn bril kwijt!”). Nu ja, één song? Sebadoh trapte sterk af met Beauty Of The Ride maar Barlow brak de song na een halve minuut af omdat zijn gitaar niet in orde was.
Nadat hij een nieuwe gitaar had omgegord, kondigde Lou Barlow aan dat we nu vooral nieuwe songs zouden horen. Inderdaad, langs See-saw en Sunshine kabbelde de set rustig verder. Het publiek stond erbij, keer ernaar en knikte dat Barlow en Loewenstein nog steeds heerlijke songs uit de mouw kunnen schudden. Iedereen voelde zich weer vijfentwintig, op Barlow zelf na, die aangaf op zijn drieënvijftigste toch liever geen flitsende spots te hebben (waarop Loewenstein repliceerde dat hij dat best wel leuk vond). Na drie kwartier hernam Sebadoh Beauty Of The Ride, gevolgd door Not A Friend en Soul And Fire, een hattrick om de fans te plezieren.
Barlow en Loewenstein wisselden als vanouds om de haverklap van instrumenten en van plaats en entertainden de zaal tussen de nummers in. Enkel drummer Bob d’Amico mepte door. We betrapten hem er een paar keer op gewoon verder te drummen, toen een song eigenlijk al voorbij was. Plichtsbesef heet zoiets. “Nog twee nieuwe nummers en dan passeert de hitparade - ‘Now That’s What I Call Sebadoh’”, zei Barlow ter inleiding van Celebrate The Void en Fool. Van die hits kregen we een voorproefje met Careful, waarna de band in de coulissen verdween. Jason Loewenstein had al een serieuze knipoog getrokken, toen hij de "laatste" song aankondigde (“Komaan, jullie weten toch allemaal hoe dit gaat?”). Trix werd nog getrakteerd op een bisronde down memory lane waarbij nog bij handopsteking mocht worden gestemd voor Ocean dan wel Skull - volgens de band haalde Ocean het.
De oudere jongeren die de clubzaal van Trix bijna hadden doen vollopen, genoten van een gezapige avond met Sebadoh. Helaas leken maar weinig jongeren de weg te hebben gevonden naar deze indierock legendes. We denken dat de zes van (het overigens puike) voorprogramma Dearly Beloved de jongsten in de zaal waren.