Siem Reap - Haperende broosheid

Vooruit Kunstencentrum, 11 februari 2022

Terwijl heel televisiekijkend Vlaanderen zich vrijdagavond tijdens 'The Masked Singer' afvroeg wie nu toch die twee sympathieke Robots konden zijn, wisten wij al vroeg op de avond dat het zeker niet Mathieu Serruys en Gilles Demolder waren. Zij speelden immers als respectievelijk zichzelf en als Siem Reap in de Balzaal van de Vooruit. Het werd een mooie double bill.

Mathieu Serruys frunnikte aan de synths en liet parallel een drietal bandopnemers hun ding doen - voor twee ervan spande hij het bandje langsheen een microfoonstandaard. We deden geen moeite om het concept te doorgronden, maar lieten ons inpalmen door een warm totaalgeluid dat simpelweg klopte. Zijn ambient flirtte met experimentele klanken, maar een sederende onderstroom kreeg toch telkens de bovenhand. Misschien moet Serruys elke ochtend de werkvloer opwarmen als ultiem alles-loslatend middel tegen een burn-out. Wij voelden ons na een klein half uurtje alvast tweehonderd procent zen.

De afgelopen week kreeg Siem Reap van Vooruit de kans om vier dagen hun ding te doen. Deze residency mondde uit in een concert voor een volgelopen Balzaal. We kregen vooral nummers te horen uit het debuut ‘Now What?’ dat drie maand geleden verscheen, maar Demolder had van het verblijf in de Vooruit ook gebruik gemaakt om twee songs, die hij onlangs solo uitprobeerde in Kortrijk, uit te diepen met de volledige band. The Magician klonk nu als een song die op ‘Now What?’ had kunnen staan. Een intro op bas mondde uit in Stay Here van Oathbreaker (“Een beetje dezelfde sector”, zei Demolder over die andere band). Een mooi, duister, zuinig nummer dat ook in de set van Siem Reap perfect tot zijn recht kwam.

Met tekstflarden als “I follow your hesitant steps / observing the hastening world beside us / I lean forward to slow you down” sloot Stay Here naadloos aan bij het haperende universum van Demolders nieuwe project. Gilles Demolder is eigenlijk de absolute tegenpool van 'The Masked Singer', want in zijn muziek en op het podium geeft hij zich haast louterend bloot, al is het schuchter en ingetogen, half verborgen onder een pet. Die broosheid deed ons verstommen bij het ongemakkelijke gevoel dat hij uitdrukt in Might As Well Stay, over zijn liefde-haat-verhouding met Gent.

Het magnus opus van Siem Reap, Happiness Is Other People, is intussen de klassieke afsluiter aan het worden (en ook te koop als T-shirt aan de merchtafel!). Maar met een prominente plaats voor de xylofoon ergens halfweg kreeg ook deze song een kwinkslag mee aan het eind van de residency in de Vooruit. Volgende week mag Siem Reap tweemaal aantreden in Nederland, maar op 4 maart staan ze in De Zwerver in Leffinge.