Sólstafir - Vikingen op bezoek
Trix, 12 maart 2019
Wie aan Ijsland denkt, komt over het algemeen uit bij natuur, noorderlicht en vikingen. Maar vanaf nu komt daar voor ons ook Sólstafir bij.
"Wie?", horen wij u zeggen. Wel, Sólstafir is een Ijslandse band die een muzikale mix brengt van metal en psychedelische melodieën en er tevens een onderstroom van klassieke hardrock onder stopt. Opgestart in 1994, is de band doorheen de jaren gegroeid en brachten ze in 2017 een zesde studioalbum ‘Berdreyminn’ uit. En bij een nieuw album hoort een tournee. Die kreeg de naam ‘The Midnight Sun: A Light In The Storm’ mee.
Deze tournee er niet zomaar één; het is de laatste Europese tournee van de Ijslandse band. En voor de gelegenheid brachten ze een strijkkwartet mee naar Trix Club. Nieuwe en oudere nummers werden herwerkt om zo een meer rustige kant te tonen. Maar vergis u niet: de typische (bas)gitaren en drums zijn nog steeds onmiskenbaar aanwezig.
Voor het optreden werd een tijdschema meegedeeld. Bij het zien van dit schema, rees het vermoeden dat de heren er geen gras over laten groeien. En dit vermoeden werd al vlug bevestigd. Stipt op tijd begonnen ze het optreden met Náttmál, gevolgd door Ótta en Dýrafjörður. Hierbij kwam vooral het muzikale op de voorgrond, maar het strijkkwartet had met de loeiende (bas)gitaren moeite om zich hoorbaar te maken. Bij Miðaftann kregen de strijkers wel de kans om zich te laten opmerken. De combinatie, die zich vanaf het podium over het publiek verspreidde, bleek een streling voor het oor. Het publiek knikte gezwind mee en gaf zo stilzwijgend de goedkeuring voor deze herwerking.
Na een pauze lokte het strijkkwartet het publiek terug naar het podium voor het tweede deel. De eerste twee nummers die werden gespeeld hadden dezelfde opbouw. Het begin bestond uit een rustige combinatie van zang en strijkkwartet, die vanaf het refrein opgeluisterd werd met (bas)gitaren en drums. Het geheel smolt samen en, ook al begreep je tot dan geen letter van het Ijslands dat ze zongen, toch voelde je dat het muzikale plaatje klopte.
Necrologue was goed voor een emotioneel moment: het eerste van de twee Engelstalige nummers, die tijdens dit optreden werden bovengehaald, werd in 2009 geschreven en opgenomen, maar sindsdien zo goed als nooit gespeeld. Het was voor de band een bijzonder nummer, aangezien het werd geschreven ter nagedachtenis van een vriend die zelfmoord pleegde nadat hij het eenzame gevecht tegen depressie niet meer aan kon. Frontman Addi Tryggvason riep op om elkaar aandacht te schenken en droeg het nummer op aan ieder slachtoffer van deze ziekte.
Vooraleer de band het podium definitief verliet, speelden ze nog enkele nummers met veel power die je lijf deden daveren. De ideale afsluiters van een toch wel muzikaal verrassende en verruimende avond.
