Starsailor - Nostalgie zit in de lift

De Casino, Sint-Niklaas, 30 oktober 2017

Nostalgie zit in de lift. Onlangs speelde Air Traffic drie maal in een Depot dat ze moeiteloos hadden uitverkocht, nadien volgde er een AB en werd er intussen een tweede ingepland. In dezelfde geest gingen we naar Starsailor, die na een lange pauze van zeven jaar opnieuw een album uit hebben. 

Starsailor - Nostalgie zit in de lift

Voorlopig krijgen ze niet de weerklank die de comeback van Air Traffic wel gekregen heeft en dus moesten ze zich tevreden stellen met twee concerten op Belgische bodem in kleinere zalen: Muziekodroom in Hasselt en De Casino in Sint-Niklaas. Ooit scoorden ze (radio)hits in België (Tell Me It’s Not Over schopte het zelfs tot de vijfde plaats in de Ultratop 50), hun Some Of Us werd gebruikt voor de aftiteling van 'De Zaak Alzheimer' en ze stonden in ons land op de grootste festivalweides: drie keer op Rock Werchter waarvan de laatste keer (2006) zelfs tussen schoon volk als Eels en Robert Plant.

We zagen hen ooit één keer eerder (Lokerse Feesten, 2009) en daar hebben we eerlijk gezegd nog weinig herinneringen aan. Iedereen stond te praten; vrijwel niemand was geïnteresseerd in Starsailor en de Lokerse Feesten leken nog het meest op een buurtfeest. Nog geen twee weken nadien kondigde de band aan een pauze in te lassen. In ons hoofd is er tussen die twee een oorzakelijk verband ontstaan. Frontman James Walsh vroeg zich toen openlijk op zijn Twitterpagina af of het verhoopte succes ooit nog wel zou komen. Na jaren ploeteren stond de band niet zo ver als ze gehoopt hadden.

Het is dus des te opmerkelijk dat ze er nu toch genoegen mee nemen om in de kleinere zalen aan te treden met een plaat die tot nog toe amper weerklank heeft gekregen. Het ligt niet echt aan de songs, want de nieuwelingen stonden in De Casino veelvuldig op de setlist en waren zelfs behoorlijk: opener Listen To Your Heart en titeltrack All This Life waren vlotte rocksongs, Best Of Me een fijne meezinger, Caught In The Middle kan je bijna funky noemen. Maar het waren de nieuwe ballads die het meest bijbleven: Blood met die heuse gitaarsolo, Sunday Best dat door één fan in de zaal op gejuich werd onthaald en vooral ook het bisnummer FIA (Fuck It All), dat dreef op elektronische drums en waarvoor de bassist zelfs even ging zitten.

James Walsh mag dan zichtbaar ouder zijn geworden en tegenwoordig een bierbuikje meesleuren (Walsh bekende fan te zijn van Kriek), op die opmerkelijke stem zit nog geen sleet. Bij de intro van Alcoholic kregen we meer kippenvel dan bij het verzamelde oeuvre van Oscar & The Wolf; Silence Is Easy zit de dag na het optreden nog in ons hoofd en het was verdorie fijn om nog eens de originele versie van Four To The Floor te horen, in plaats van de Thin White Duke-remix die het origineel is gaan overschaduwen. Met Fever, de eerste single die ze ooit uitbrachten, zat er zelfs een mooi snoepje voor de fans in de setlist.

Er zaten nog wat aardigheden in de set. Zo bracht Walsh solo een ode aan Tom Petty, niet door American Girl te zingen zoals op de meeste optredens van deze tournee, maar wel Angel Dream (No.2), een minder bekend, maar wondermooi nummer. Daarna volgde nog een versie van Hallelujah, altijd zowel cliché als gedurfd. Later op de avond volgde nog een stukje The River; in Tell Me It’s Not Over zat een stukje Kids van MGMT verwerkt en in afsluiter Good Souls zaten de openingsregels van Praise You van Fatboy Slim gesloten.

Starsailor in De Casino was geen overrompeling, maar we hebben enkelen letterlijk elk woord van elk nummer zien meezingen. Deze keer heeft de band wél een indruk nagelaten, ook al weten zij en wij dat ze allicht nooit meer de grote podia van weleer zullen bestijgen; het lijkt alsof ze er vrede mee genomen hebben. De woorden “We've come a long long way together / Through the hard times and the good / I have to celebrate you baby / I have to praise you like I should”, lijken dan ook niet toevallig gekozen als slotregels van een behoorlijk goed concert. 

Dit verslag verscheen ook op Newsmonkey.be.

Alle foto's bekijk je dan weer hier.

31 oktober 2017
Geert Verheyen