Stikstof - Gevaarlijk explosief
Muziekodroom, 26 april 2018
“Wazzup mathafakkers?” Zwangere Guy en zijn kompanen zakten gisteren als het hiphopcollectief Stikstof af naar het Limburgse om er de boel af te breken. We hoorden persoonlijke verhalen, politiek en sociale problemen, maar vooral veel dikke schijven.
We konden niet eeuwig achterblijven. Onze noorderburen leveren al jaren aan een stuk rappers aan de lopende band, die er allen in slagen behoorlijk succesvol te worden. In België is de hiphophausse daarentegen nog maar net van start gegaan. Rappers als Roméo Elvis en Caballero & Jeanjass boeren goed op zowel nationaal en internationaal niveau. Ook voor hiphopcollectief Stikstof zien wij de toekomst rooskleurig in. Gewapend met die typisch Brusselse ‘r’ en onomwonden lyrics veroverden ze gisteren de Muziekodroom. En wij snakken naar meer.
2010. Wie Stikstof niet kende, moest gisteren gewoon luisteren naar het openingsnummer om mee te zijn. Het nummer blikt namelijk terug naar de weg die ze al hebben afgelegd sinds de oprichting van de groep in 2010. Een weg waar ze heel trots op zijn, en terecht. De Nederlandstalige, bedachtzame rap met politieke en sociaal bewuste aspecten is gewoon uniek, energiek, verfrissend en razend interessant. Voeg daarbij hun rauwe, overtuigende performance en je beseft dat Stikstof niet zomaar een Brusselse groep is. Nee, Stikstof is motherfucking groots.
Nadat Omar G (aka Zwangere Guy), Jazz, Astro en dj Vega de toon hadden gezet met 2010, schakelden ze razendsnel over naar twee monologen. Eerst stak Omar G met DEF van wal met een ingetogen, maar bloedeerlijke zelfreflectie (“Wat als alles simpel en standaard was / Wat als ik geen blanke middenklasser was / Wat als ik papa op mijn achttien was / Wat als ik zou stoppen met de wiet en hash), waarna Jazz overschakelde op het al even serieuze Gele Blokken, dat overigens een van de meest smakelijke nummers uit het album is. Ook de daaropvolgende nummers ZOIZO en 1000 MGR wisten het publiek te bekoren; de Brusseleirs hadden Hasselt in hun zak.
En dan zou je bijna vergeten dat de groep nog twee albums achter de hand had. Ja Dan, Alles en nog wat andere toppers werden snel uit de mouw geschud. Een voorbode voor wat nog komen moest, want Stikstof ging er hard en meedogenloos uit. Middelvingers doorkliefden de lucht toen Alambetant, en dan vooral Frontal aangesneden werden. Nog twee keer hard in het gezicht, de Muziekodroom nog eens even goed door elkaar schudden, en weg waren ze.
Stikstof bracht een performance om U tegen te zeggen. Geen onnodige bindteksten, geen gelul en geen gezever; gewoon een klein uurtje alles geven. En zo zou het moeten zijn.