The Difference - Nog één keer alles
JC Kubiek, 22 februari 2020
Vlaanderen viert volop carnaval, maar in het Meetjesland was er een andere reden om samen te komen: de Eekloose progdoomband The Difference - Candlemass meets Queensrÿche, zeg maar - had namelijk aangekondigd het voor bekeken te houden en wilde nog een laatste keer vakkundig het dak van jeugdcentrum De Kubiek blazen.
Zoals het een echte Vlaamse afscheidsceremonie betaamt, mochten vrienden en familie eerst al op de koffietafel komen. Eens de kerk van Eeklo tien uur had geslagen, was de hele Meetjeslandse metalbeaumonde welkom op het feestje. Het vijftal van The Difference betrad het podium om met de nodige zin voor dramatiek bij wijze van intro letterlijk de stekker uit te trekken. Pulling-the-plug-Chuck-Schuldiner-style, als het ware.
"Het volgende nummer heet Dying In Vain", liep zanger Gerd Hanssens vlak voor The Darkest Of All Times al even voor op schema. Het bleek een schaars minpuntje te zijn in een voorts nagenoeg vlekkeloze avond. Gitaristen Steven Van Hyfte en Ruben Dhaene hadden beiden hun favoriete plek aan weerskanten van het podium opgezocht. Die laatste zocht graag even zijn kompaan op voor een gitaarharmonie, zoals in The Hunger. Bassist Steven Mervielde verkende dan weer de volledige oppervlakte, tot een beklimming van de boxen toe.
Om de wapenfeiten van de vijfentwintigjarige carrière zoveel mogelijk te kunnen opsommen, kregen we een medley met enkele oudere nummers. Daarna ging de aandacht plots naar achterin de zaal, waar drie percussionisten in zwarte sluier de intro van 'Dead Man Walking' hadden ingezet, waarmee de eveneens gesluierde zangeres Tilly Haertjens naar voren werd begeleid. Het gaf het nummer extra mystiek mee. Nog zo'n hoogtepunt was het epische Walls. Hanssens etaleerde de veelzijdigheid van zijn stem en nam even de tijd om, naast de trouwe fans, ook alle voormalige leden te bedanken: "Christophe, Edward, Bram en we zijn nog iemand vergeten. O ja, Dirk De Kesel."
Na een zoveelste rondje T-shirts in het publiek pleuren was het al tijd voor de laatste encore. Naked And Fragile werd gevolgd door een laatste moshpit tijdens The Awakening. Voor afsluiter Feeling kwam Mervielde met een extra microfoon aandraven zodat enkele diehards nog even konden meekwelen. Een enthousiaste Kubiek gaf de band nog één keer alles en de band deed vervolgens hetzelfde. Tot handdoeken, etui voor drumstokken en zelfs een nijptang,... werkelijk alles vloog de zaal in.
Deze uitvaart was er dus eentje om in te kaderen, al dan niet met zwarte rouwband. Gelieve na afloop de familie te volgen en tot aan de reünie, jongens. Of het moest zijn dat we de Vlaamse traditie eer aandoen en jaarlijks met Allerheiligen bloemetjes afgeven. Definitief afscheid nemen blijft namelijk aartsmoeilijk. Gelukkig hebben wij de cd's nog.