The National - Ongenuanceerd
Ancienne Belgique, Brussel, 23 november 2010
Het gaat goed met The National. Na een hobbelig parcours van zo'n tien jaar vallen en opstaan krijgt de band met hun vijfde langspeler 'High Violet' eindelijk de lang verdiende erkenning. Dat de heren doorheen die periode nog niets aan slagkracht moesten inboeten bewees hun triomftocht afgelopen zomer al op de main stage van Pukkelpop en dat werd zondag in een uitverkochte AB alleen maar bevestigd.
Van bij setopener Runaway tot hekkensluiter Vanderlyle Crybaby Geeks (voor de gelegenheid volledig akoestisch en zonder enige vorm van versterking gebracht) wist het gezelschap een bevreemdende spanning te creëren. Dan weer ingetogen, dan weer explosief, maar keer op keer trefzeker en uitermate beklijvend. Probleemloos werden de torenhoge verwachtingen ingelost.
Frontman Matt Berninger hakte en proeste zich anderhalf uur lang op een uitermate manische en bevlogen manier doorheen de gitzwarte songs. Het publiek at gewillig uit zijn handen en schreeuwde de teksten bij momenten woord voor woord mee. Geen vals entertainment door een opgefokte volksmenner. Wel doodeerlijke poses zonder gêne noch pretentie. Ook nu weer werd het vijftal live aangevuld door twee koperblazers die tijdens songs als Mistaken For Strangers, het nerveuze Afraid Of Everyone en publiekslieveling Fake Empire steevast de puntjes op de i wisten te zetten.
De setlist doorkruiste zowat de hele laatste plaat, aangevuld met enkele pareltjes, zorgvuldig uit de oudere albums geplukt. Zo zette de band een verassende versie van Daughters Of The Soho Riots uit 'Alligator' neer en mocht ook het onbesuisde Mr November tijdens de bisronde op heel wat bijval rekenen. Voor de uitvoering van deze song dook Berninger overigens onvoorwaardelijk schreeuwend en tierend het publiek in.
Opvallend was ook nu weer het intense samenspel van de broertjes Dessner, die beiden afwisselend zowel de toetsen-als gitaarpartijen feilloos voor hun rekening namen. Met een ijzingwekkende discipline werden ingetogen meesterwerkjes als Sorrow, Conversation 16 en About Today afgewerkt. Vooral tijdens de stevige nummers vielen de bescheiden doch robuuste drumpartijen van Bryan Devendorf dan weer in de smaak. Bloodbuzz Ohio (helemaal vooraan in de set), Squalor Victoria en het gejaagde Terrible Love raasden als een onverwoestbare wervelwind door de zaal.
Als The National dan nog iets te bewijzen had in ons landje, werd deze doortocht ongetwijfeld een mijlpaal in het Belgische hoofdstuk van hun bestaan. Binnen enkele maanden spelen de heren in Vorst Nationaal. Daarna staat de poort naar de headlinerspots op de grootste Europese festival allicht wijd open. Wij gunnen het hen in ieder geval en hopen dat we ook dan nog krachttermen als "eigenwijs", "ongenuanceerd" en "kwalitatief" als handelsmerk mogen noteren in ons eindverdict.