The National - Charmant en uniek

Bozar, 9 november 2017

Dit concert van The National in Vorst Nationaal had een voorgeschiedenis. Oorspronkelijk waren er niet één, maar twee concerten gepland in de veel intiemere zaal Bozar. Maar toen belde Barack Obama; of de band geen zin had om de start van een nieuwe foundation op te luisteren in Chicago. En als Obama belt, dan luister je. Dus had The National iets goed te maken en deden ze iets wat ze nooit eerder gedaan hadden: ‘Boxer’, dat dit jaar tien jaar oud is geworden, integraal spelen. Wat hadden we dit graag in Bozar gezien...

Er waren vooraf al wat aanwijzingen. Aaron Dessner had op Radio 1 bij Ayco al laten weten dat de band iets zou doen dat ze nooit eerder hadden gedaan. En even later werd een foto gepost waarin The National het concert in Vorst aankondigde op een foto in de kleuren van de hoes van ‘Boxer’.

Toen Fake Empire dus werd ingezet, was dat al een teken aan de wand; een anthem dat normaal gezien tot in de slotregionen van de set wordt opgespaard; de gitaren hoog in de lucht geheven. Mistaken For Strangers was, zo leert de logica ons, de volgende. En toen ze bij Brainy aankwamen, was alle twijfel weg: ze gingen het doen.

Meteen werd de zaal in tweeën verdeeld: de fans die The National al langer volgen, werden nagenoeg hysterisch bij het vooruitzicht van niet vaak live gespeelde nummers als Green Gloves, Ada en Gospel. De andere helft van de zaal – die de band pas heeft leren kennen met doorbraakhit Bloodbuzz Ohio – wist niet goed wat er gebeurde en stond (of zat) er maar wat verweesd bij. De herkenningspunten waren voor hen te vaag en te weinig aanwezig.

Je merkte wel dat sommige van die songs nogal roestig waren. Dat had ermee te maken dat Matt Berninger alcohol nodig heeft om zich echt op zijn gemak te voelen op een podium. Het was niet de meest strakke, eerste helft, die we hen al hadden zien brengen, maar charmant was het wel. The National deed iets dat ze nooit eerder gedaan hadden en waarschijnlijk ook nooit meer zullen doen. Dat een site als Stereogum er een artikel aan heeft gewijd, zegt al genoeg: vele internationale muzieksnobs zullen ons benijden.

Naarmate er meer alcohol vloeide, dook Berninger het publiek in tijdens The System Only Dreams In Total Darkness aan het begin van de tweede deel van de set, waarna hij vast kwam te zitten bij zijn terugkomst. En hij deed dat ook nog een keer bij Mr. November en Terrible Love. Hoewel je weet dat hij het gaat doen - het is een oud kunstje - wordt het nooit saai. Het blijft opmerkelijk dat iemand, die met zo veel sociale fobieën worstelt als hij, het contact met zijn publiek zo lijfelijk opzoekt.  

Door ‘Boxer’ was de nog overige ruimte in de setlist beperkt waardoor ook vele, nieuwe nummers de setlist niet haalden. Een hoogtepunt was wel Guilty Party, waarbij de meegebrachte lichtshow in vol ornaat  kon schitteren. Het rozige licht deed denken aan een hippe nachtclub in het Berlijn van de jaren tachtig en de muziek klonk strak. Dat was trouwens ook bij Day I Die en het eerder vermelde The System Only Dreams In Total Darkness zo. In Carin At The Liquor Store - hij droeg het op aan zijn vrouw - klonken de blazers zacht op de achtergrond. Enkel Walk It Back stak wat bleekjes af bij de concurrentie.

Ondanks alles werd het allermooiste moment opgespaard tot helemaal aan het einde toen Vanderlyle Crybaby Geeks onversterkt werd gebracht en door heel de zaal meegezongen. Opnieuw: het is iets dat ze vaker doen, maar het verliest nooit zijn kracht.

Het was niet het beste concert van The National, dat we al gezien hebben. Dat was vier jaar geleden in Cirque Royal. Maar deze avond was wel uniek en dat telt ook voor iets.

Check de foto's van dit concert hier.