The Soft Moon, Hide - Legale trip
Trix, 27 november 2018
Optredens van The Soft Moon laten je nooit onberoerd. Met die zekerheid trokken we dinsdagavond naar Muziekcentrum Trix. De lat lag ditmaal evenwel erg hoog. Met zijn vierde album ‘Criminal’ is Luis Vasquez er dit jaar namelijk in geslaagd een groter publiek te bereiken dan ooit tevoren, getuige ook zijn memorabele en uitverkochte releaseshow in de Botanique in februari van dit jaar.
Vooraleer we te weten zouden komen of hij dit huzarenstukje in Antwerpen zou herhalen, werden we getrakteerd op een apart voorprogramma onder de vorm van het duo Hide. Heather Gabel en Seth Sher zijn afkomstig uit de DIY-scene van Chicago en specialiseren zich in onconventionele, rauwe elektronische muziek die vooral aanleunt bij industriële geluidsexperimenten, maar bij momenten ook verrassend ritmisch en dansbaar klinkt. De sound en de stem zijn allebei moddervet, de stroboscoopverlichting maakt het plaatje compleet.
Typisch zo’n act waarvoor we het adjectief "interessant" willen bovenhalen. Zelf hadden we liever een groep als Whispering Sons zien openen vanavond, maar die combinatie staat vooralsnog niet geprogrammeerd op een Belgisch podium. Dromen is (gelukkig) niet verboden…
The Soft Moon had de setlist, in vergelijking met die van februari, een beetje door elkaar gegooid en het optreden was ook (nog) sneller afgelopen. Voor de rest verliep het grotendeels volgens hetzelfde stramien. Het Amerikaanse trio opende met twee oudere tracks: het vrij donkere Deeper en de geniale, dansbare postpunk van Circles. Met het gitaargerichte Burn kregen we vervolgens een eerste nummer uit ‘Criminal’ te horen, waarop het onmogelijk was om stil te blijven staan.
En die aanpak - afwisselen tussen ouder werk (Insides, Total Decay, Wrong, Far) en recent materiaal (Choke, Like A Father) - miste zijn uitwerking niet op het enthousiaste publiek in de Trix club en maakte er andermaal een meeslepende, legale trip van. Toch was het jammer dat de pauzes tussen de gespeelde songs de vaart enigszins uit het optreden haalden, temeer daar noch Vasquez noch één van zijn kompanen blijkbaar zinnens waren een woord te richten tot de fans vanavond.
Gemengde gevoelens dus, al maakte het slot van het concert veel goed. Een drietal toptracks uit het meest recente album (een slepend Young, het melodieuze The Pain en het introspectieve Give Something) gingen vooraf aan het nog altijd onweerstaanbare Die Life, dat dinsdag als slotakkoord fungeerde.
Nu ja, slotakkoord... De heren verdwenen dan wel even in de coulissen, maar kwamen algauw terug voor nog twee andere publieksfavorieten: Black en Want, inclusief de inmiddels bekende drumsolo door de gepassioneerde performer die Vasquez is en blijft. We hebben even getwijfeld, maar onze conclusie moge duidelijk zijn: op het vlak van hypnotiserende, donkere postpunk met een industriële ondertoon zal je anno 2018 hard moeten zoeken naar een band die live even opwindend klinkt als The Soft Moon.