The Wombats + Circa Waves - Voor één avond lag Trix in Liverpool

Trix, 6 februari 2019

BLOXX, Circa Waves en The Wombats; het was een feestje voor de indierockfans in Trix, al deden de fileproblemen rond Antwerpen en het weer hun stinkende best om het te vergallen.

We volgen BLOXX al bijna drie jaar en, hoewel de jongste worpen ons iets minder konden bekoren, hadden ze met songs als You, Curtains, Coke en Novocain al pijlen genoeg op de boog om tijdens het hun toebedeelde half uur raak te schieten. Of dat ook lukte, zal u aan anderen moeten vragen, want wij deden twee uur over veertien kilometer en misten dit jonge geweld dus grandioos.

Zelfs van de set van Circa Waves hebben we maar de helft gezien. Ook zij kregen maar een halfuurtje, maar dat was voor Kieran Shudall en zijn spitsbroeders uit Liverpool geen bezwaar. De show was kort maar krachtig, opwindend en energiek. Mooi van de lads, want eigenlijk hadden ze met hun status meer verdiend dan de rol van opwarmer voor The Wombats. Drie albums heeft de band al op haar actief en uit elke plaat werd één of meerdere nummers geplukt, maar afsluiter T-Shirt Weather blijft het populairste nummer. Getuige daarvan was het enthousiast meebrullende koor voor het podium en het applaus dat het viertal daarna te beurt viel.

Geen Joy Division door de speakers tussen Circa Waves en stadsgenoten The Wombats, maar wel andere eighties-toppers als The Cure en Gary Numan. En vreemd genoeg ook Sex Machine van James Brown, net voor het drietal opkwam. Veel funk zouden we daarna immers niet krijgen. Alleen het einde van Emoticons zou een funky Chic-gitaartje als staartje krijgen.

De set werd afgetrapt met het openingsnummer van ‘Beautiful People Will Ruin Your Life’, de plaat die zo’n goed jaar geleden verscheen, maar het werd al snel duidelijk dat het vooral het oudere werk zou zijn dat potten zou breken. Met Moving To New York veranderde Trix even in een feestende, kolkende massa. “Christmas came early!” was dan wel vijgen na Pasen, maar werd enthousiast meegebruld, met bassist Tord Øverland-Knudsen als volleerd volksmenner.

Ook Jump Into The Fog werd enthousiast onthaald vanaf het eerste synthlijntje, maar stilaan zakte de set wat in en was er meer te beleven in de zaal dan op het podium. Give Me A Try en Black Flamingo (nochtans gebracht onder roze spotlicht) haalden de punch uit de set. En een zatte dame vond het dan maar nodig om ruzie te zoeken met omstaanders.

De “citrusvruchtentrilogie” bracht even een heropleving van het feestgewoel met het puntige I Brought A Lemon To A Knife Fight, zonder twijfel het beste nummer van hun meest recente album en live lekker energiek gebracht. Toch doken er weer twee ruziemakers op in het publiek. Zij werden wat belachelijk gemaakt door Matthew Murphy en kregen I Don’t Know Why I Like You But I Do om af te koelen. Dat kreeg een lekker vettige gitaarriff mee en die deed het nummer zeker deugd.

Na de limoen en het sinaasappelsap ("You’re in the orange juice that I spill at halftime"), was het terug de beurt aan de limoen in Pink Lemonade dat werd aangekondigd met de vraag: ”Nog iemand zin in een popsong van drie en een halve minuut?” Waarop de zaal bevestigend antwoordde. En dat kregen ze dan ook: zorgeloze indiepoprockdeuntjes die even de aandacht afleidden van de klimaatmarsen en ontslagnemende ministers. Toch leek Murphy een kleine boodschap te hebben voor zijn fans. Onder zijn vestje piepte een T-shirt met daarop: “Be Cool! Recycle All You Can.” Maar we wijken af. De reden daarvoor lag ook bij het mindere Bee-Sting.

Het duurde tot Kill The Director en Techno Fan om het feestje terug op gang te trekken. Met deze twee bommetjes werd er duidelijk naar een hoogtepunt toegewerkt. Gekleurde megabalonnen werden tijdens Tokyo (Vampires & Wolves) de zaal in gekatapulteerd om het feestgevoel nog te versterken en op megahit Let’s Dance To Joy Division verschenen zowaar zes Chinese vrijwilligers in wombatpak - het duurde even voor we de beesten herkenden - op het podium.

Een ietwat overbodige bisronde rekte het feestje nog even, al hadden wij tegen dan vooral zin in een frisse pint. Het werd uiteindelijk een frisse tegenwind terug naar huis, maar The Wombats waren er toch in geslaagd om ons het grootste deel van de avond te amuseren.