Thundercat - Fantastische nummers, te veel noten

De Roma, 19 november 2017

Een man in een geel fluohesje, die wat stond te roepen in een microfoon, in een uithoek van het podium; dat was het eerste dat we te zien kregen bij het betreden van de Roma. Geen soundcheck, zoals we eerst dachten, maar de onnavolgbare Louis Cole.

Louis Cole haastte zich van de synths naar het drumstel en terug, vond ondertussen de tijd voor een portie knullige dansmoves, en zong het geheel aan elkaar met zijn falset. "Bijzonder’", dekt de lading. Op een gegeven moment deed hij denken aan Brian Wilson ten tijde van ‘Smile’, maar dan de drum'n'bass-versie. Juist ja, het is ons nog niet helemaal duidelijk hoe ernstig we de man moeten nemen, maar hij leek er zelf best de lol van in te zien, dus deden wij dat ook.

Het hoofdgerecht van de avond was Thundercat. De wonderbassist Stephen Bruner kruidde eerder al fantastische platen van onder andere Kendrick Lamar, Flying Lotus en Kamasi Washington, en leverde met ‘Drunk’ dit jaar een fantastische spacefunkplaat af.

Thundercat stond in de Roma met zijn vieren op de planken; Bruner zelf dus, een drummer, een violist, en een toetsenist. Stuk voor stuk waanzinnige muzikanten, alleen jammer dat ze dat ook zo nodig moesten etaleren. In het eerste nummer alleen werden er al zoveel noten doorheen gehaspeld dat een andere band er een ganse avond mee had gevuld.

Op dat elan bouwden de heren nog anderhalf uur verder. Erg complex en beredeneerd, kozen ze telkens voor de minst voor de hand liggende akkoordprogressies, waarover Bruner en de toetsenist dan helemaal loos gingen. We hadden het gevoel dat onze oren rekensommen voorgeschoteld kregen, rekensommen die voor ons te moeilijk waren.

De korte, zorgvuldig opgebouwde, poppy nummers die we kenden van de albums raakten helemaal ondergesneeuwd door deze drang om indruk de maken. En de zompige klank in de Roma maakte de notenbrij helemaal ondoordringbaar. Neil Young zei ooit dat hij een gitaarnoot zo vettig wilde maken dat je eroverheen moest kunnen lopen: Thundercat creëerde drijfzand.

Net toen we de wanhoop nabij waren – wij zijn niet gesofisticeerd genoeg voor deze muziek – besloten de heren er alsnog een feest van te maken. In het laatste half uur werd het nodeloze improviseren aan de kant geschoven en kwamen de nummers op de eerste plaats. Oh Sheit It’s X van op ‘Apocalypse’, Tokyo, en Friend Zone zetten de Roma in vuur en vlam. En als boetedoening kregen we in de toegift nog het hete Them Changes voorgeschoteld.

Het furieuze notenneuken in het eerste deel van de set kon bij ons – oh ironie – geen enkele snaar raken. Pas tegen het einde van de avond kregen we de Thundercat die ons eerder dit jaar van de sokken blies. 

De overige foto's vind je hier.