Valerie June, Gala Dragot - Fotoreportage
Botanique, 2 december 2025
Onze eerste ontmoeting met Valerie June dateert van in 2012, toen ze speelde in het voorprogramma van de ondertussen illustere Ryan Bingham in de helaas ter ziele gegane Muziekodroom in Hasselt. Ze kwam er enigszins schuchter 'Pushin' Against A Stone' voorstellen. Dertien jaar later zagen we een zelfverzekerde, grappige, speelse en o zo talentvolle artieste en instrumentaliste met een présence om u tegen te zeggen. Van de hoge keelstem heeft ze de scherpe kantjes afgevijld en vandaag toert ze rond met vijfde studioalbum 'Owls, Omens, And Oracles' onder de arm.
"When the lady sings the blues and far beyond". Beter kunnen we southern belle en singer-songwriter Valerie June uit Memphis, Tennessee niet omschrijven. Hoewel ze in een goed gevulde Orangerie van de Brusselse Botanique heel bluesy klonk, dwaalde ze op banjo ook rond in old time music, ligt Americana en soul haar evenzeer nauw aan het hart en hoorden we haar ook vurig solerend op elektrische gitaar uithalen. Zelfs solo wist ze, gehuld in een fuchsia-witte ballerinajurk en omringd door een sierlijke gordel van bloemen, LED-lichtjes en snaarinstrumenten, op een grappige, cabareteske manier de ganse zaal te charmeren. Ze scandeerde zelfs, sierlijk flanerend over de rand van het podium, poëzie van eigen hand, terwijl ze charmant highfives uitdeelde aan het publiek.
Een setlist had ze niet nodig en de vrolijke babbelkous liet de nieuwe en oude songs gewoon op gevoel opborrelen. Met een cover van Louis Armstrongs What A Wonderful World gaf ze aan hoe ze in het leven staat, zelfs in deze droevige tijden. "Every day is a blank page that you have to fill in yourself", prevelde ze. Dus grijp je kans. That's the spirit. Deze opwekkende boodschap hadden we wel nodig na de enigszins deprimerende, autobiografische songs van opener Gala Dragot. Knappe stem, maar iets te veel pose, waardoor het gevoel van echtheid verloren ging. Geef ons maar de naturel van Valerie June en haar positive vibes. Dat gelukswolkje pakken ze ons niet meer af.
