Warhaus - Knagende perfectie

Ancienne Belgique, 31 maart 2017

"You want Warhaus, I’m not him”, mompelde Devoldere alvorens hij I’m Not Him inzette. Vreemde quote voor iemand die Warhaus eerder als één grote egotrip bestempelde.  

Al is het natuurlijk lekker trippen wanneer je Jasper Maekelberg, Michiel Balcaen en Sylvie Kreusch aan je zijde hebt. Virtuozen in een speeltuin, zo beschreven we de passage in de AB Club een half jaar geleden. De opstelling in de grote zaal was hetzelfde, de setlist gelijkaardig en toch was het contrast met het bezoek aan de AB Club immens.

De Club was een testrit die talloze keren verviel in bezwerende improvisaties. Dat Warhaus intussen al even op tour is, was er aan te merken. Fantasietjes zijn niet meer aan de orde, alles valt perfect op zijn plaats en als Devoldere quasi elk nummer stil legt en de lichten laat doven alvorens zich in het laatste refrein te werpen, dan kunnen we hem alleen maar feliciteren met de perfectie die de laatste maanden in de liveset is geslopen en het talent dat hij bezit om een publiek te kneden.

We hadden het de vorige keer over een excentrieke set die de potentiële perfectie niet benaderde, maar onze interesse voor de band aanwakkerde. Was dit dan wel de perfecte set? Dat misschien wel, maar toch bleef er iets knagen.  

Maarten Devoldere is een entertainer die perfect weet hoe je een publiek uitzinnig maakt. Denk maar aan de heerlijke nonchalance die deze man bezit. Hoe hij rustig fluitend een intieme versie van Memory bracht of hoe hij halverwege Here I Stand op zijn dooie gemak het podium afwandelde en zijn muzikanten een slot eraan liet breien.

Kortom, een uitverkochte Ancienne Belgique was een eitje voor een ervaren rot als Devoldere. Maar paste dit crowdpleasende entertainment wel binnen het mystieke concept van Warhaus? Was Warhaus dan niet meer het concept van iemand die om zeven uur ’s morgens onder invloed van weggedronken eenzaamheid een leeggelopen karaokebar afsluit met Fade Into You van Mazzy Star?

"You want Warhaus, I’m not him”. Dit was het Warhaus waar het publiek naar verlangde. De puzzel klopt.