Britannia Ruled The Waves: de seventies

RE:introducing

Britannia Ruled The Waves: de seventies

Gisteren nemen we definitief afscheid van Groot-Brittannië. Thank You For The Music zong ABBA in 1977, al waren dat wel Zweden natuurlijk. Dat is wat wij nog een laatste keer willen doen: de Britten bedanken voor de  fantastische, tijdloze en vaak innoverende muziek die ze gemaakt hebben. Dit weekend kijken we terug op de recente geschiedenis van een muzikale grootmacht.

Deel 2: de seventies

Thank You For: Storm Thorgerson

We beginnen deze terugblik met een ode aan één van de bekendste grafische artiesten uit de muziekgeschiedenis. Als we u vragen om iconische platenhoezen op te noemen, is de kans groot dat ze bijna allemaal van Storm Thorgerson zijn.

Samen met zijn maten Aubrey Powell en Peter Christopherson richtte hij in 1968 de kunstdesignstudio Hipgnosis op. Een boulevard aan muzikale grootheden passeerde bij het trio. Maar toch zal de naam van Thorgerson voor eeuwig gelinkt blijven aan Pink Floyd. Bijna alle hoezen van de band werden door Thorgerson en zijn studio gemaakt. ‘Dark Side Of The Moon’ (1973) en ‘Wish You Were Here’ (1975) bevatten niet enkel legendarische muziek, maar zouden ook in eender welk museum tot hun recht komen.

In 1983 stopte Hipgnosis ermee, maar Thorgerson zou nog een hele hoop typerende platenhoezen maken voor groepen als Muse en The Mars Volta. Ook de Belgische band Goose ging voor het artwork van ‘Synrise’ op bezoek bij de Brit.

Funfact: Voor het artwork van ‘Wish You Were Here’ moest Thorgerson beroep doen op een stuntman. Aangezien de hoes in een tijdperk zonder special effects werd gemaakt, moesten ze een stuntman, gehuld in een asbestpak, effectief in brand steken. Door een korte windvlaag vloog ook de snor van de stuntman in brand, maar hij gaf geen krimp.

 

Thank You For: God Save The Queen

Uit protest tegen het heersende politieke systeem en de muzikale heersers met die ellelange gitaarsolo’s betraden Sex Pistols het toneel. De band rond frontman Johnny Rotten veroorzaakte eind jaren zeventig een hoop ophef met hun mening betreffende de Britse monarchie.

God Save The Queen verscheen op 7 juni 1977 "ter ere" van het zilveren jubileum van Koningin Elizabeth. De Pistols brachten het nummer die dag live vanop een boot, die over de Theems vaarde. Zo kon heel Londen horen wat voor "facsist regime" er heerste en dat er "no future in England’s dreaming" zat.

Het nummer bereikte, ondanks de gigantische verkoopcijfers, nooit de eerste plaats in de charts, iets dat volgens sommigen komt door de inmenging (of het gebrek daaraan) van de BBC.

Funfact: Sid Vicious, de legendarische bassist, valt slechts op één nummer van ‘Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols’ te horen. Door zijn overmatig druggebruik lag hij tijdens de opnames in het ziekenhuis. Over Vicious doet ook het verhaal de ronde dat hij enkel vanwege zijn looks en attitude in de band zat. Hij was, naar verluidt, een weinig begaafde bassist.

 

Thank You For: Factory Records

Als we aan legendarische platenlabels denken, zijn het vaak de "usual suspects" als Motown, Blue Note of SUBPOP die voorbijkomen. Maar als er één platenlabel uit Groot-Brittannië is, dat een plek verdient in de geschiedenisboeken, is het Factory Records.

Het label uit Manchester werd opgericht in 1978 door Tony Wilson en Alan Erasmus. Het duo vond de roeping nadat ze een optreden van Sex Pistols hadden bijgewoond. Het label bood onderdak aan enkele van de meest iconische bands uit de Britse (post)punk- en new wavescene van de jaren zeventig. Denk maar aan Happy Mondays, Blurt, Joy Division en later ook New Order.

Wie zich dit weekend wat wil verdiepen in dit legendarische platenlabel raden we de film ‘ 24 Hour Party People’ aan. Het is een bij momenten hilarische weergave van hoe het er in die tijd ongeveer aan toe ging.

Funfact: Het label werd ook berucht onder de archivarissen vanwege de manier van catalogiseren. Elk item begon met ‘FAC’ en kreeg dan een specifiek nummer. Zo ook de huiskat van het label, beter bekend als FAC191.

 

Thank You For: David Bowie

Vorige week hadden we het nog over The Beatles met hun twaalf albums in alle mogelijke stijlen, maar ook in de seventies was er een Brit die even veelzijdig als productief was. Met maar liefst elf platen op tien jaar tijd doet David Bowie een verdienstelijke poging.

David Robert Jones was een man van vele gezichten. Iets wat u vrij letterlijk mag nemen. Denk maar aan Ziggy Stardust, Aladdin Sane en de cocaïne-gedreven Thin White Duke. Al was zijn moeilijkste personage David Bowie. een naam die redelijk wat voeten in de aarde heeft gehad. Zo begon hij zijn carrière onder de naam Davey Jones, maar moest die al snel veranderen om gelijkenissen met de zanger van The Monkees te voorkomen. Dus koos hij maar voor… Tom Jones, een naam die hij enkele maanden later, om evidente redenen, opnieuw moest schrappen.

Gedurende dit decennium kon Bowie haast elk genre afvinken: pop met Changes, glamrock met Ziggy Stardust, soul en funk op ‘Young Americans’ en experimentele krautrock en ambient muziek ten tijde van de Berlijn-trilogie.

Funfact: Het nummer Warszawa op ‘Low’ (1977) is een trieste ode aan de Poolse hoofdstad. De oorspronkelijke naam van Joy Division was Warsaw, een ode aan dit experimentele nummer, de Berlijnse tandem Bowie-Eno op een creatief hoogtepunt.

Volgende week: de eighties.

8 maart 2019
Nick Van Honste